"Ik denk niet dat de UGent de coronacrisis slecht heeft aangepakt"

Op sociale media heeft u ondanks de kritiek niets dan lof voor de UGent, vindt u dat onze universiteit het corona-onderwijs goed heeft aangepakt?

"Ja. We hebben deze periode heel veel onkunde gezien op maatschappelijk niveau: virologen die zichzelf tegenspreken, beleidsmakers die adviezen telkens aanpassen, een superkern die cheques uitdeelt, noem maar op. Ik zal als fiere UGent’er vast wat bevooroordeeld zijn, maar dan denk ik toch dat onze universiteit de zaken niet slecht heeft aangepakt. Zowel op het vlak van communicatie als organisatie vind ik dat de UGent de problemen heel vakkundig heeft opgelost. De beste stuurlui herken je pas tijdens een storm en bijvoorbeeld de rector, de vicerector en de logistiek beheerder hebben onze universiteit heel bekwaam door de storm gegidst."

23.000 studenten beweren nochtans iets anders: zij voelden zich niet gehoord in deze periode.

"Ik heb de indruk dat de evaluatie van deze studenten deels aan het keren is, maar bij het begin van hun aanklacht hadden ze natuurlijk deels gelijk. Er werd over alle groepen in de maatschappij gepraat: kleine kinderen, werknemers, ouderen, horeca-uitbaters, enzovoort. De studenten kwamen zo goed als niet aan bod in het maatschappelijke debat. Ik begrijp dus zeker dat ze zich aan de kant geschoven voelden."

"De studenten kwamen zo goed als niet aan bod in het maatschappelijke debat"

Had u de indruk dat de studenten, in tegenstelling tot het maatschappelijke niveau, aan onze universiteit dan wel gehoord werden?

"Het is in de eerste plaats aan hen om daarover te oordelen. Het is natuurlijk onmogelijk naar elke individuele student te luisteren. Het is mijns inziens cruciaal om te praten met de studentenvertegenwoordigers, verkozen studenten die de stem van een gemeenschap vertolken. Daarover kan ik zeggen dat zij zichzelf echt hebben overtroffen. Heel vroeg al in de crisis hebben zij op een erg professionele manier de problemen opgelijst en die op een constructieve manier voorgelegd. Er werd vanuit de professoren geluisterd en naar oplossingen gezocht, of zo heb ik het alleszins ervaren binnen onze faculteit."

Hebben de studenten die klagen ongelijk?

"Als studenten vinden (of vonden) dat ze te weinig gehoord worden, dan is dat sowieso een probleem. Nu, je hebt klagen en klágen. Tegenover de oplossingsgerichte houding die ik zag bij stuvers (studentenvertegenwoordigers, red.) waren er natuurlijk ook enkele individuele studenten die me in mijn pen hebben laten kruipen voor mijn beruchte opiniestuk voor VRT NWS. Hun aanklachten vond ik niet constructief. Er werd onder andere een beeld opgehangen dat professoren hun e-mails niet beantwoordden. Ik vond dat ze allerminst de mildheid toonden die ze zelf vroegen, terwijl ik mijn collega’s ongelooflijk hard zag werken. Het is echter niet omdat ik de problemen in mijn eigen omgeving niet zag, dat ze er niet waren. Berichten op sociale media van negatieve ervaringen van studenten tonen de werkpunten, die zijn uiteraard niet gelogen. Elke student heeft recht op kwalitatief onderwijs. Elke student die problemen ondervindt, is er dus een te veel."

"Elke student heeft recht op kwalitatief onderwijs. Elke student die problemen ondervindt, is er dus een te veel"

Hoe staat u dan tegenover de kritiek van de studenten?

"Ik sta nog steeds achter de inhoud van mijn opiniestuk: er is mildheid nodig, zowel van studenten als van het bestuur. Wat ik wel toegeef is dat ik de onvrede bij vele studenten ten tijde van mijn opiniestuk had onderschat. Veel problemen worden in overleg aangepakt, waardoor ik dacht dat het goed zat. Dat heeft ook te maken met mijn eigen ingesteldheid: ik probeer zelf zo weinig mogelijk stil te staan bij problemen en zo snel mogelijk met oplossingen te komen.

Er kwamen daardoor heel veel boze reacties van studenten op mijn opiniestuk en die hebben me geraakt. Ik neem wel vaker maatschappelijke standpunten in die hevige emoties losmaken, maar ik kan daar goed mee om. Dat was ditmaal anders. Wie mij kent, weet dat ik heel gehecht ben aan de UGent-gemeenschap, dus dit voelde niet goed. Ik ben een kind van de studentenbeweging. Ik nam vijftien jaar geleden het voortouw bij het afdwingen van een week vakantie tussen de twee semesters aan de UGent. Net omdat na de examens meteen weer les hebben, slecht was voor het welzijn van de studenten. Nu vervolgens door sommigen weggezet worden als iemand die geen interesse heeft in het welzijn van studenten, dat botste enorm met hetgeen waar ik voor wil staan."

Wat had de UGent dan beter kunnen doen?

"Er was in ieder geval een bepaalde prof die een andere titel voor zijn opiniestuk had kunnen kiezen (lacht). Intellectueel sta ik er nog steeds achter, maar wanneer een titel ertoe leidt dat men niet meer tot de boodschap komt, dan heb je als schrijver een probleem.

De UGent zelf? Er waren kinderziektes, maar dat is deels normaal. Gevallen als het fraudeprobleem bij examens of de professor en zijn assistent die zich iets minder gedroegen: dat is allemaal heel professioneel en netjes afgerond. Een recent voorbeeld zijn de proclamaties. De studenten hadden terecht kritiek op hun proclamaties die zouden worden afgelast. De universiteit zag haar fout in en heeft ontzettend snel geschakeld."

Nochtans is dit net een voorbeeld van iets dat vermeden had kunnen worden indien er onmiddellijk naar stuvers was geluisterd. De mening van de studenten over hun eigen proclamaties was vooraf niet gevraagd.

"Uiteraard. Een proclamatie is een orgelpunt van de opleiding én een kans om van onze studenten ambassadeurs te maken. Die gelast je dus niet zomaar af en al zeker niet zonder de stuvers erbij te betrekken. Wat ik wel positief vond, was de bijsturing. Een universiteit wordt nog altijd gezien als een trage tanker die niet te keren is, maar de UGent heeft nu het tegendeel bewezen. In de communicatie is er heel snel bijgestuurd. Zoiets zou twintig jaar geleden ondenkbaar geweest zijn. De rector voelde zich ook niet te groot om het roer om te gooien. Iedereen heeft in deze crisis fouten gemaakt, maar het gaat erom om die fouten in te zien en aan te pakken. Voor het wijzen op die pijnpunten is de stem van studenten cruciaal, dat heeft dit voorbeeld ook aangetoond."

"Een universiteit wordt nog altijd gezien als een trage tanker die niet te keren is, maar de UGent heeft nu het tegendeel bewezen"

Denkt u dan dat er nu meer naar studenten geluisterd zal worden?

"Ja, dat zie ik positief in. Sowieso hebben ze nu al veel mensen bereikt met de campagne van Geef ons een stem. Ik ben zelf vier jaar stuver geweest en heb toen veel mensen bereikt, maar wat zij nu hebben gedaan is echt wel straf. Dat was goed georganiseerd, veel studenten hebben dat ondertekend en dat is tot in het Vlaams Parlement geraakt. De voortrekkers verdienen hiervoor echt een pluim. Uiteraard wil ik hier wel niet voor mijn beurt spreken, ik weet niet of de studenten zelf impact hebben gevoeld. Ik heb immers bij mijn opiniestuk gemerkt dat ik soms de negatieve signalen van een deel van de studentenpopulatie mis.

Wel denk ik dat er een soort omslag zal gekomen zijn. Iedereen beseft nu hoe belangrijk de stem van studenten is. De hedendaagse communicatie van de studenten zal daar zeker nog verder toe bijdragen. De organisatoren hebben namelijk de examens op een heel open manier beoordeeld, en zijn – in mijn ogen – vrij positief op sociale media. Het vraagt een grote intellectuele veerkracht om na zo veel boosheid op zo'n objectieve manier positieve feedback te geven. Dit bevestigt dat de kritiek rond de organisatie en communicatie die hiervoor werd geuit, echt wel ernstig was. De openheid waarmee deze generatie studenten zowel positieve als negatieve punten aankaarten, is de kiem tot een constructief debat."

"Het vraagt een grote intellectuele veerkracht om na zo veel boosheid, op zo'n objectieve manier positieve feedback te geven"

Wat ik bovenal hoop, is dat studentenvertegenwoordigers de komende weken een stevige analyse van de afgelopen periode neerleggen. Met zowel aandacht voor sterktes die we moeten behouden als voor zwaktes die excellent onderwijs in de weg staan. Wat voor studenten geldt, geldt immers ook voor professoren: ook wij kunnen enkel groeien door feedback."