De Bijloke is de komende dagen gekaapt door hippe, dure foodtrucks en jazzliefhebbers die enkel Duvel lijken te drinken. Van 7 tot 16 juli treden er dan ook elke dag bekende en minder bekende koppen op.
Vier groepen mochten de aftrap geven. Het begon wat traag, maar de sfeer zat snel goed.
Trombone Ensemble Nabou Claerhout
Trombone Ensemble Nabou Claerhout is een mondvol om uit te spreken, maar dat doet niet af aan de kwaliteit van de artiesten. Het ensemble is zeker niet slecht, maar het komt allemaal toch wel ietsje te traag op gang. Het publiek komt maar langzaam en schuchter kijken, en het duurt toch eventjes vooraleer de swing erin zit. Het is uiteindelijk wel aangenaam luisteren naar het ensemble, maar het mist toch wat pit. De solootjes volgen elkaar braafjes, doch verdienstelijk op – zij het met ietwat gepijnigde en geconcentreerde gezichtsuitdrukkingen. Het is goed, maar geen vlammende start.
Black Flower
Een Dave Grohl-achtig type dat losgaat op de drums, een trompettist die af en toe driftig op een koebel begint te meppen, en een pianist die zo in Weezer zou kunnen zitten. Ondanks dat het vijfkoppige team van Black Flower wat eclectisch oogt, doen ze het podium zinderen met de overweldigende chemie tussen de artiesten. Black Flower is echt goed – zeer goed zelfs – en dat mag geweten zijn. Het is hitsig, snel, hypnotiserend en opzwepend. De schwung zit er duidelijk in. Het schuchtere publiek van daarnet ondergaat een ware metamorfose: de eerste danspasjes komen boven en al gauw doet iedereen mee. Er is veel leed in de wereld, maar niet in deze tent. Black Flower was een openbaring en belandt direct bij de gevolgde artiesten op Spotify.
Gary Bartz + Maisha
Gary Bartz is een saxofonist van het eerste uur en heeft nog meegespeeld met de Miles Davis Band. Vandaag treed hij op met Maisha, een bende steengoede artiesten met veel passie. Het begint allemaal wat melig met Bartz die een liedje zingt om de geesten te bezweren – goeie vibes verzekert. Het optreden fluctueert tussen zwoele tonen die niet mis zouden staan in een speakeasy en enkele swingende piano- en contrabassolo's. Meng daar wat kitscherig getjingel en sensuele saxofoonstoten bij en je hebt een goed optreden. Bartz heeft een echte stage presence, maar wordt af en toe zijn saxofoon wat beu. Als hij soulful in zijn micro begint te kwelen, kan het wat afgezaagd aanvoelen, maar dan pakt hij die saxofoon weer op en zijn we weer vertrokken.
Ibrahim Maalouf
Ibrahim Maalouf is luid, bombastisch en een volboed entertainer. Met de eerste twee liedjes weet deze trompettist, samen met zijn hele meute aan begeleidende bandleden, je al compleet weg te blazen. Een hele mix aan rap, rock en zelfverklaarde mainstream muziek passeert de revue, telkens begeleid door Maalouf op trompet. Het is geen triomftocht met enkel zijn beter bekende nummers, maar hij laat ons ook proeven van verschillende nieuwkomers van 'Capacity to love', het album dat in november uitkomt. De muziek is top, de presentatie zit snor en de sfeer zit erin. Iedereen danst en springt mee. Dit was genieten.
Dit artikel werd mede mogelijk gemaakt door Ostron
Reactie toevoegen