Beren en legenden op derde dag Gent Jazz

Nagløed

We waren bijna te laat om Nagløed – Nagleud? – te zien beginnen en dat zou jammer geweest zijn. Net als Dishwasher_ en Black Flower zijn dit oudgedienden van het KASK, artiesten van eigen Gentse kweek dus. Er zit een duidelijke eb en vloed in de melodieën die dan ook aangenaam over je heen golven. Het doet ons allemaal wat denken aan de soloprojecten van Thom Yorke, befaamd als kopman van Radiohead. Met af en toe een intiem sfeertje dat afgewisseld wordt met strakke akkoorden is dit trio een zeer geschikte opener voor deze derde dag Jazzzzzzz.

SoundPrints: Dave Douglas & Joe Lovano quintet

Now this is Jazz! Joe Lovano was er al bij op de allereerste editie van Gent Jazz ooit, en deze legende keert dan ook triomfantelijk terug. Het zijn misschien wel twee oude mannen (met begeleiding) op het podium, maar uitgeblust zijn ze zeker niet. Deze gevierde artiesten blazen zich namelijk de longen uit hun lijf. Er worden lekker snelle tonen gespeeld waarvan je spontaan jazzy met je vingers gaat knippen. Het is jammer dat het publiek neerzit, want het quintet swingt bij momenten echt goed. Elk nadeel heeft echter zijn voordeel: door te zitten kunnen er nu wel staande ovaties gegeven worden, waar het publiek dan ook lustig mee strooide. Soundprints was oer-oerdegelijk.

De Beren Gieren

Wat je van beren leren kan! Geen idee eigenlijk, maar duidelijk is dat het ergens op het KASK te doen is. De Beren Gieren zijn namelijk ex-alumni die het beste van zichzelf mogen geven op het terrein naast hun alma mater. Neem daar nog eens bij dat ze oudwinnaars van Jong Jazztalent Gent zijn en je hebt een recept voor een stevig optredentje. Ze brengen een speels en intiem repertoire dat het publiek goed kan smaken. Bij elk lied stapelen de lagen zich steeds meer op om dan muzikaal te exploderen. Met hun odes aan Japan en Gent blijft de band een optreden lang verrassen en fascineren.

Charles Lloyd & The Marvels with Bill Frisell

Ze staan met redelijk wat op het podium, maar de hoofdrol is duidelijk vrijgehouden voor Charles Lloyd op saxofoon. In tandem met Frisell op gitaar wordt hier echte klasse gespeeld. Het is tochtig in de tent, maar van deze gepassioneerde tonen krijgen we het toch wel een beetje warm. Af en toe moet Lloyd wat uitrusten en gaan zitten, of begint hij onstuimig met de maracas te schudden; het is dan dat Frisell in de spotlight komt. Hij speelt zeer zomers op zijn gitaar, maar soms betrap je jezelf erop steeds ongeduldiger te wachten tot de saxofoon ons weer in vervoering brengt. Al bij al valt deze heupwiegende oude garde goed te smaken.

Archie Shepp & Jason Moran feat. Marion Rampal

Archie Shepp stapt zeer moeizaam en moet al schuifelend – en onder luid applaus – naar zijn stoel begeleid worden. Langzaam legt hij zijn ivoren wandelstok naast zich. Afgepeigerd is hij echter niet; al zittend lijkt Shepp soms larger than life. Spelend op zijn tenorsaxofoon ontstaat er een perfect samenspel met de steengoede pianist Jason Moran. Voor verschillende liedjes wordt dit duo ondersteund door de prachtige stem van Marion Rampal, en dat is uiteindelijk misschien maar goed ook want Shepp heeft het op sommige momenten duidelijk moeilijk. Hier en daar sputtert het, noten slaan over, en af en toe komt er zelfs geen geluid meer uit. Toch maakt dit alles eigenlijk weinig uit. Het gebeurt allemaal zeer waardig en onder luid applaus. Als Shepp zingt, krijg je kippenvel van het contrast tussen zijn ruwe zangstem en die van Rampal. Valse noten meegenomen is er nog steeds maar één woord om dit optreden samen te vatten: prachtig.