Absynthe Minded op Boomtown 2018

Ingetogen genialiteit en uitgelaten muzikaliteit: een recept van Absynthe Minded

Nog vlak voor we om klokslag middernacht de tweede helft van de Gentse Feesten stevig zouden inzetten, speelde Absynthe Minded een verbluffend strakke set op het podium van Boomtown. Op het menu: 'Jungle Eyes', een heerlijk karakteristiek album dat nog maar eens bewijst wat voor laaiend enthousiasme van deze Belgische folkpopgroep afdruipt.

Wie naar de Kouter afzakte, had ofwel als trouwe liefhebber de vele teksten van de groep reeds in zijn of haar geheugen gegraveerd staan, of had gewoon wreed veel goesting in dé ideale soundtrack bij een zwoele zomeravond Gentse Feesten. En jawel, Bert Ostyn en co wonnen alle harten op het plein van Boomtown.

Beginnen deed de groep met enkele nummers van ietwat meer gedateerde albums, maar daarom niet afgeleefd. Integendeel: de boog stond strak gespannen vanaf de eerste noot. Hoog tijd om even op adem te komen bij 'End Of The Line', dat in een tijdelijk uitgelaten sfeer werd meegezongen door het publiek. De echte ijs- en hartenbreker kwam pas bij 'Moodswing Baby', toen Ostyn kort  de bijeengekomen massa toesprak met zijn typisch lieflijke glimlach. Het moet gezegd dat de combinatie van aanhoudend, opzwepend gitaarspel en losse, alombekende nummers getuigen van hun kunde om mensen gedurende een goed uur en een kwart te blijven boeien. Toen 'Space' werd ingezet, had Absynthe Minded alweer de menigte aan hun lippen hangen. Enkel de verliefde zieltjes ter plaatse besloten eerder de tongen dan het lichaam aan het dansen te brengen. Na een iets langere interactie met het publiek, zette Ostyn 'Running On Empty' in - het eerste nummer uit Jungle Eyes van de avond - waarbij je onmiddellijk meegezogen werd in de intensiteit van snerende gitaarmelodieën. De spanning bleef volharden tijdens de daaropvolgende nummers tot ze de zwaarmoedige meezinger 'My Heroics, Part One' brachten. De stabiele, licht krakende stem van Ostyn geeft het nummer de melancholie die het verdient. En jazeker, de live-versie van zijn gepekelde en tegelijk glasheldere stem ontdooit de volledige Kouter in een mum van tijd. 

Als halve afsluiter, na het vals alarm dat het concert ten einde gekomen was, speelde de groep - hoe konden ze ook anders - nog hun meest grijsgedraaide nummer en publiekstrekker 'Envoi'. Hoe het oorspronkelijke gedicht van Hugo Claus in een Engelstalige muzikale jas gestoken werd en dat Absynthe Minded als gegoten zat, toont alleen maar de inventieve grootsheid van de leden aan. De stijgende lijn richting succes die ze sindsdien bewandelen, is dan ook meer dan terecht. 'The Execution' maakte een werkelijk einde aan het concert. Sterk en strak, precies zoals de groep de avond een ruim uur daarvoor begonnen was. De meute op de Kouter trok vrolijk en voldaan richting verdere festiviteiten, nog lichtjes high van de kick tijdens het concert. En met veel trots op een stukje Belgische muzikaliteit.

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen