Kruip eens in mijn huid

16/11/2020 – 10:53
Spreekbuis
Corona 2
Cultuur
Dries Van den Eynden

Zo nu en dan struikel ik per abuis in het Google-gat van skin care routines. Niemand kan me op zulke momenten waarschuwen voor de wervelwind aan tegenstrijdig en arbitrair advies om de laag cutis op m'n hoofd glad en glanzend te strijken. Een excerpt uit zo'n YouTube-filmpje dat eeuwig in m'n hoofd gegrift staat luidde: "Was je gezicht nooit met water!" Of Ashley uit Nashville, Tennessee sindsdien gedoucht heeft, blijft giswerk, maar haar universaliteitsaanspraak maakte me ziedend.

Laat me verhelderen waarom de tendens naar die zelfverklaarde dermatologische expertise van schoonheidsgoeroes me zo schoffeert. Op mijn 14 jaar verscheen tieneracne: voorhoofd en kin overrompeld door een troep puisten. Dat kan voor de maatschappij nog door de beugel – waarmee de pukkels assorti gingen. Ze gingen niet weg naarmate ik ouder werd. On y va, dermatoloog. "Oei?" is nooit de eerste reactie die je wilt horen van een medicus. Het eerste bezoekje leidde een resem anti-acnekuren in: een bruine zalf met benzinegeur, een bruine antibioticapil, een geel zalfje, een wit antibioticapilletje. Doorheen de jaren zijn ook mijn puisten geëvolueerd naar elke mogelijke vorm die ze konden aannemen, best geïllustreerd door allerhande before-foto's. De poespas en rompslomp werden me twee weken geleden te veel, toen ik besloot aan de heftigste remedie te beginnen. Accutane, of isotretinoïne, verandert je huidtype drastisch. De gezondheidsrisico's zoals leverfalen, tijdelijke haaruitval, spierpijnen of depressie moet je erbij nemen.

Maar hoewel ik eerder opgelucht zou moeten zijn dat het na al die jaren binnenkort eindelijk definitief weggevaagd zal zijn, en dat ben ik wel, neemt nijd toch de overhand. Want Ashley dreef me hiertoe, evenals alle dermatologen die ik zag. Ik wil niemand expliciet beschuldigen, maar ik krijg telkens wanneer zij – of eender wie – goedbedoeld advies mijn richting uitstuurt een wrang gevoel. Gezondheid is het probleem niet, hygiëne evenmin, dus waarom heb ik überhaupt die raad nodig?

Acne wordt letterlijk verziekt

Minachting is inherent aan zulke aanbevelingen en dat voelt ongemakkelijk voor iemand met acne. Kruip eens in mijn huid: zou jij onbewogen een honderdste suggestie over een keigoed productje willen aanhoren als je gezicht een 3D-print van het maanoppervlak overtreft en je waarschijnlijk toch al alles geprobeerd hebt om dat te vermijden? Zelfs met een olifantenhuid brokkelt het zelfbeeld af van het lichaam waarmee ik geboren ben bij elke dergelijke onbedoeld misprijzende opmerking. Ze voegen er namelijk een noodzaak aan toe om te streven naar en conformeren aan een onrealistische standaard van gepolijste 'perfectie'. Met accutane zet je er zowaar je leven voor op het spel. Acne wordt letterlijk verziekt, alsof homeopathische charlatan Ashley of een huiddokter me dringend moeten genezen van de builenpest.

Iedere huid is karaktervol, met één, geen of duizenden puisten. Het 'iedereen-is-perfectmantra' wordt terecht toegepast op elk ander aspect van het lichaam, van schaamlipgrootte tot gewicht, maar huidtypes hinken blijkbaar ver achterop. Laat je nooit wijsmaken dat je van acne af móét geraken en ga niet mee in de impliciete emotionele manipulatie van al die skin care routines. Zelf koos ik ervoor om mijn natuurlijke huidontstekingen te stoppen met medicatie, maar ik vraag me steeds vaker af of ik hetzelfde had beslist mocht ik niet jarenlang behandeld zijn geweest alsof ik een misselijkmakend masker droeg dat sito presto verheven moest worden door iedereen die het zag.

0
Gemiddeld: 5 (5 stemmen)

Reacties

Door Marie (niet gecontroleerd) op 18 november 2020 – 10:06
Bericht: 
Wat een verademing om dit te lezen! Courage met de behandeling, ik duim dat je er niet al te veel last van hebt.

Door Simon (niet gecontroleerd) op 23 november 2020 – 17:09
Bericht: 
Bedankt voor deze getuigenis. Zelf heb ik ook zeer zware acné doorgemaakt, waarvan ik na een aantal antibioticakuren en een zware talg verminderende kuur nog wat occasionele acné en vooral veel littekens overhoud. Het middelbaar is natuurlijk het ergst, met tieners die je er om pesten omdat het kan en anderen die stiekem denken dat je jezelf niet wast of iets dergelijke. Elk spotje van (oplichter) Clearasil is een aanfluiting: modellen die voor tieners moeten doorgaan, die zich druk maken over een (nagemaakt) minipuistje op hun marmeren huid. En dan zijn er inderdaad nog de amateurdermatologen en -voedingsdeskundigen die de seed of doubt zaaien en je, al is het maar voor een moment, schuldig laten voelen voor iets wat je niet in de hand hebt. Aan iedereen die, ten koste van mijn zelfbeeld, geld of reputatie wil verdienen: f*ck off!

Door Wouter (niet gecontroleerd) op 24 november 2020 – 10:28
Bericht: 
Acne is wel degelijk een medische huidaandoening (acne vulgaris) die letterlijk ontstekingen onder het huidoppervlak creëert die medisch behandeld dienen te worden. Lyrisch schrijven dat elke huid karaktervol is om erna doodleuk te zeggen dat je toch de accutane-weg inslaat om er van af te zijn is niet echt pray what you preach... Als je een been gebroken hebt laat je het ook in de plaaster zetten en mank je niet rond met de uitleg "mijn been is karaktervol". De perceptie rond acne is vaak betreurenswaardig maar het is en blijft een medische aandoening... Tip: altijd lippenbalsem en handcrème bijhebben als je aan accutane begint.

Door Dries Van den Eynden op 24 november 2020 – 14:44
Bericht: 
Dag Wouter! Ik apprecieer de feedback, maar vrees dat de boodschap van mijn column je wat ontgaat, vandaar deze reactie. Acne is inderdaad een huidaandoening, daar ga ik mee akkoord, grotendeels genetisch bepaald. Waar het schoentje voor mij wringt is je gebruik van 'medisch', dat voor jou zou impliceren en verantwoorden dat het kost wat kost in elk geval behandeld moet worden. Je maakt een naar mijn mening gebrekkige analogie met een gebroken been, waardoor je een niet verwaarloosbare factor totaal negeert: pijn. Als ik lichamelijke last ondervind bij een aandoening, dan moet dat bijna vanzelfsprekend (hoewel zelfs dan de keuze onafhankelijk moet zijn en voor jezelf) opgelost worden tot het leed weg is. Daarbij gaat het om hoe ik mij voel dóór mezelf, hoe ik mijn lichaam ervaar. Wanneer je been gebroken is, krijg je een plaaster. Wanneer je een bronchitis hebt, neem je antibiotica. Zelf hield ik met behulp van acnewerende producten mijn huidaandoening altijd op zo'n niveau dat ik er niets meer van voelde. Mijn huid voelde dan goed, maar helaas zag die er volgens een grote meerderheid allesbehalve zo uit. Mijn ontstekingen doen geen pijn meer, dus intrinsiek is er niets mis met mij. Want acne gaat veel verder dan een gebroken been. Daar ligt de verdoken maar duidelijke pointe van mijn column: mijn been is voor mij al lang niet meer of nooit gebroken, maar mensen behandelen me wel nog altijd alsof het gebroken is. Een correctere vergelijking zou vitiligo zijn, je waarschijnlijk wel bekend. Het mag niet zo zijn dat mensen hun aangeboren huidaandoening moeten verbergen of 'oplossen' omdat hen de indruk wordt gegeven dat ze er last van moeten ondervinden aangezien hun huid niet overeenstemt met het schoonheidsideaal. Ik hekel die extrinsieke noodzaak, die ook bij pijnloze acne speelt. Of het nu de maatschappij of de multi-million business of iets anders blijkt dat die indruk wekt: het moet stoppen want het drijft mensen tot schadelijkere praktijken dan hun huidaandoening. Dat brengt me bij m'n laatste reactie. Met alle respect wil ik nog zeggen dat ik je "practice what you preach"-opmerking enorm laag-bij-de-gronds vind. Aankaarten dat het moet veranderen en er uiteindelijk aan toegeven/bezwijken, wilt niet betekenen dat ik niet al die jaren geprobeerd heb om te aanvaarden dat dit is wie ik ben. In een ideale wereld liet ik me inderdaad niet manipuleren door de wereld rondom me of door de (in jouw geval expliciete) verziekelijking van mijn huid. In die ideale wereld zou ik misschien zelfs kunnen gaan zwemmen met ontblote rug zonder blikken te krijgen! Maar wanneer het ernaar uit ziet dat mensen zoals jij me voor de komende tijd nog steeds als medisch onvolmaakt zullen aanschouwen voor ze de boodschap ter harte nemen, zal ik ondanks (of misschien zelfs dankzij) mijn accutane-behandeling anderen met eender welke huidaandoening waarbij ze geen fysieke klachten ervaren meer ondersteuning en een sterker doorzettingsvermogen aanpraten opdat ze wel terecht tevreden mogen zijn met zichzelf. Vriendelijke groeten.

Reactie toevoegen