Nog een feministisch betoog

Mannen en vrouwen zijn ongelijk. Ik kan nu zeggen dat de vrouw in vele opzichten beter is dan de man, maar dat kan ik natuurlijk niet met deugdelijke argumenten onderbouwen. Wat ik wel kan onderbouwen met argumenten, is de mannelijke dominantie.

James Brown wist het in 1966 al: ‘It's a Man's Man's Man's World’. Dat lied knijpt trouwens mijn feministische hart fijn. Alles is rond de man georganiseerd, vrouwen worden achtergesteld. Ja, het is al beter, maar we zijn nog lang niet toegekomen aan een wereld waar we ons als vrouw volledig kunnen ontplooien. Grote strijden worden gestreden door vrouwen over de hele wereld, maar het feminisme dat de vrouw door het glazen plafond wil krijgen, spreekt me minder aan. Ik kijk op naar Emma Watson, maar het is niet zij die me laat strijden voor de vrouw. Het zijn de meisjes die hun dorp ontvluchten om niet besneden te moeten worden. Het zijn de vrouwen die in politiekantoren hun verkrachter identificeren. De dames die andere vrouwen een hart onder de riem steken en hen door de moeilijke periodes sleuren. Het zijn ook de mannen die hun verontwaardiging uitspreken op de werkvloer, wanneer duidelijk wordt dat de vrouwelijke collega minder verdient voor hetzelfde werk, de jongens die aan hun ouders duidelijk maken dat hun zus niet uitgehuwelijkt mag worden. Maar de kapitalistische strijd die enkele vrouwen aan de top van bedrijven zet om een punt te bewijzen en de poetshulpen, leerkrachten en verzorgers vergeet, die behoort voor mij niet tot het feminisme.

Het zijn de kleine dingen die nog niet veranderd zijn, waar het structurele probleem zich in verschuilt. De dummy’s voor crashtests bijvoorbeeld. Die waren tot 2003 mannelijk. Nu is ongeveer 30 % ervan vrouwelijk. Heel vaak zijn de veiligheidsstandaarden voor vrouwen dus veel lager dan voor mannen. Een ander voorbeeld is hoe we over het geweld van mannen op vrouwen spreken: op een passieve manier. Het wordt de vrouw niet aangedaan, het overkomt haar. We praten over hoeveel vrouwen verkracht werden, niet over hoeveel mannen vrouwen verkrachtten. De focus ligt op de vrouw, de actieve speler in deze verhalen wordt volledig vergeten. Tot slot is er nog dit: op 26 maart 2019 zou de eerste volledig vrouwelijke ruimtewandeling van start gaan, maar die is uiteindelijk uitgesteld omdat er niet genoeg vrouwelijke ruimtepakken aanwezig waren. Hoe is dat zelfs mogelijk? Het is gek dat ze in deze kapitalistische wereld zelfs nog mannen de ruimte insturen. Vrouwen zijn gemiddeld kleiner en wegen minder, waardoor er minder energie verloren gaat bij het lanceren. Elke kilo telt namelijk in het brandstofverbruik, waardoor de kosten lager liggen als er alleen vrouwen aan boord zijn.

De kapitalistische strijd die enkele vrouwen aan de top van bedrijven zet om een punt te bewijzen en de poetshulpen, leerkrachten en verzorgers vergeet, die behoort voor mij niet tot het feminisme

Mannen en vrouwen zijn niet gelijk. Dat staat vast. We verschillen in onze hormonen, op fysiek en natuurlijk ook op mentaal vlak. Maar dat wil niet zeggen dat dit een rol moet spelen in het kiezen van werknemers. Het gaat over hoe innovatief iemand kan denken, hoe creatief de persoon is in het oplossen van problemen en niet over of het een man of vrouw is. Toch zijn 21% van de mannen nu bang om vrouwen aan te nemen, uit schrik om meegesleurd te worden in de #Metoo-beweging. Uit een artikel van The Guardian blijkt dat 27% van de mannen op het werk één-op-éénontmoetingen met vrouwen ontwijken. Wat is er mis met de man? Wij weten toch dat jullie niet allemaal verkrachters zijn? Waarom worden wij nu weer gestraft door de man die ons in de eerste plaats in deze positie heeft gebracht? Wat een onrecht dat vrouwen achtergesteld worden omdat ze zich eindelijk hebben uitgesproken. De man is duidelijk bang van sterke vrouwen die voor zichzelf opkomen en neemt daarom de kansen af van vrouwen die wel al hadden bewezen een goede werkkracht te zijn. Waarom is het succes van de vrouw een bedreiging voor de man? Aantrekkelijke vrouwen worden hierdoor minder snel aangenomen, vrouwen die zich meer naar de mannelijke standaarden gedragen en kleden worden wel serieus genomen. Waar eindigt dit?

Het is natuurlijk niet eerlijk van mij om de man zo te generaliseren, net als ik nu met de vrouw aan het doen ben. Het onderscheid tussen man en vrouw wordt zo vaak gemaakt, maar soms is het hoogstnoodzakelijk erop te wijzen dat we wel verschillend zijn en niet alles wat op de man toepasbaar is, ook op de vrouw toepasbaar is. Zo kunnen mannen op een leeftijd van twee jaar de diagnose van autisme krijgen, gepaste hulp krijgen, terwijl de meeste vrouwen pas op een leeftijd van 14 gediagnosticeerd worden. Hoe komt dit? De onderzoeken naar autisme zijn veelal alleen bij jongens gebeurd en meisjes vertonen niet dezelfde symptomen.

De wereldbevolking bestaat voor 52 % uit vrouwen, toch zijn de meeste posities met invloed bekleed door mannen. We zien steeds mannen als hoofd van grote bedrijven, dit beïnvloedt onze perceptie. Omdat we alleen mannen in deze posities zien, gaan we denken dat alleen zij dat kunnen. Dit is wat Ngozi Adichie stelt in haar Ted Talk. Het draait niet allemaal om vrouwen aan de top van bedrijven te krijgen, maar ik ben rationeel genoeg om te beseffen dat met de kleine acties, we nooit verschil kunnen maken in deze mannelijke wereld. We veroorzaken geen verandering als we onze verontwaardiging blijven inslikken.

Wij weten toch dat jullie niet allemaal verkrachters zijn?

Ik prijs de grotere initiatieven, maar ik juich meer voor de kleine gevechten van de vrouw. De gevechten die ik ook dagelijks voer om een klein verschil in mijn omgeving te maken. De gevechten waar ik het verschil van kan zien. Maar we vergeten dat dit niet alleen een strijd is die gevoerd zou moeten worden door vrouwen. De mannen horen zich aan te sluiten bij de initiatieven om de grote veranderingen waar te maken. Ook zou de media hier beter zijn best in moeten doen. Ik ben het helemaal eens met Natacha Waldmann en haar opiniestuk in De Morgen: "Op zoek naar informatie en duiding viel mijn mond na enkele dagen steeds verder open van verbazing. Sinds een dag of tien staan in elke nieuwsuitzending, elke special, elk duidingsprogramma op elke zender mannen in de rij om als expert te worden opgevoerd. En de vrouwen? Op de obligate verpleegster en de minister van Volksgezondheid na: onvindbaar." Dit bewijst nogmaals dat er een constructiefout zit in onze maatschappij. Het argument dat het onze cultuur is, schuif ik zo van de tafel. Mensen worden niet gevormd door cultuur, cultuur wordt gevormd door de mens.

Ik geloof erin dat op een dag het merendeel van de bevolking de volgende woorden zal uitspreken: "Ja, ik ben een feminist. Ik strijd voor gelijke rechten voor vrouw en man. Ik geloof in politieke, sociale en economische gelijkheid van beide seksen en ik schaam me er niet voor."

0
Gemiddeld: 3.5 (4 stemmen)

Reacties

Bericht: 
Daphne Lox for president! And housewife and gardener and, and, and... There are simply not enough words to describe this woman 's talents!

Bericht: 
Dag Daphne, Ik zal eerst beginnen met te zeggen dat ik een heel open minded ben tegenover tegenstrijdige ideeën dus je moet geen persoonlijke aanvallen verwachten langs mijn kant. Ik heb jouw betoog gelezen en moet helaas met weinig akkoord gaan. Bijvoorbeeld ben het volledig eens met jouw uitspraak dat mannen en vrouwen niet gelijk zijn op fysiek en mentaal vlak. Ik vind het ook heel erg dat er zaken zijn die onrechtvaardig zijn tegenover vrouwen en die mogen zeker aangekaart worden. En statistieken zal ik niet controleren, ik geloof dat er zeker een ongelijkheid is in bepaalde beroepen en op bepaalde posities in bedrijven. Wat wel heel verkeerd is, is om dit te zien als een ongelijkheid als complot van een mannenwereld tegenover vrouwen, terwijl, op economisch vlak, dit enkel een gevolg is van vrije markt en prestatiegerichte competitiviteit in bepaalde sectoren die bepaalde groepen discrimineren (waaronder buitenlanders, vrouwen maar ook mannen). bv. in HR sectoren en recruitment is er een enorme discriminatie tegenover mannen waarbij vrouwen eerder aangenomen worden tegenover mannen. Aangezien vrouwen veel beter zijn in taal, is er bij spraak technologie (1 van de hoogst betalende jobs ter wereld) een enorm e discriminatie. Bv. onder dit artikel, vind je meer info,): https://blog.dol.gov/2017/03/01/12-stats-about-working-women en op meerdere sites vind je dezelfde conclusie https://www.topresume.com/career-advice/top-10-professions-dominated-by-women In verband met vrouwen in de ruimte, is de oorzaak ook te wijten aan een voer competitief beroep waarbij een voeraanbod wordt gefilterd op basis van de meest bekwame (lees fysiek sterke). Andere onrechtvaardigheden die je meldde ga ik zeker niet ontkennen, aangezien ik hier niet de info van bezit (zoals de testpersonen in auto's en de diagnose van autisme). Indien hier discriminatie achterzit is dat heel erg. Om af te sluiten zou ik een vorm van quota zeker afraden. Ik weet niet hoeveel je weet van politiek maar indien alle ministers zo goed waren als Gwendolyn Rutten, Maggi De BLock of Wilmes, dan moet er inderdaad een quota komen. Echter als je andere vrouwen, los van politieke kleur, zoals Marghem of Joke Schauwvliege bekijkt, kan je alleen maar vaststellen dat deze enkel via quota tot macht zijn gekomen en meer bekwamere mannen aan de kant werden geschoven, enkel om het quota te behalen. Indien je verder wenst te discusiëren, kan je mij altijd bereiken. Hopelijk krijg je hiermee een andere kijk op feminisme..

Reactie toevoegen