Beste Schamper,
Ik ben verward. Zoals iedere tweewekelijkse maandag liep ik vol enthousiasme, opwinding en anticipatie richting het vertrouwde houten Schamperbakje in mijn favoriete driesterrenrestaurant ‘Le Pont’, stijf van de spanning om te lezen wat voor wondere avonturen mijn favoriete redacteurs deze keer weer hebben meegemaakt. Zijn ze een museum gaan bezoeken, een film gaan zien, hebben ze iemand relevant en interessant geïnterviewd? Dat laatste waarschijnlijk niet. Maar jullie recensies vallen wel mee, meestal. Wetenschap sla ik steevast over, want ik haat kennis, zeker als het gebracht wordt op ludieke wijze. Kots. Alleszins, ik liep dus richting het prachtig afgewerkte houten bakje (jullie moeten het nummer van jullie schrijnwerker écht eens doorsturen), maar ik was verrast, nee gechoqueerd zelfs, toen ik geen Schamper – mijn lijfblad – aantrof, maar een goedkope imitatie, genaamd ‘Schaaper’. Ik dacht even: "Oei, neen, ik zit fout. Dit is het onafhankelijke herdersblad van de Universiteit Gent." Wat zouden die schapen op de cover anders betekenen? Vergelijken jullie studenten met kuddeschapen? Dat zouden jullie, eerlijke journalisten, nooit doen! En zwijg mij van die wansmakelijke woordgrap die in vulgaire witte letters op het voorblad gedrukt stonden. “Kudde’t nog aan?” “Kudde’t nog aan?!?!?!" Wat een lariekoek! Tot zo’n niveau zouden de redacteurs die ik ken zich nooit verlagen. Wat is er gebeurd met jullie eerlijke en oprechte pis-, kak- en sekshumor? Wat is er gebeurd met het pedante taalgebruik dat enkel promovendi van de faculteit Taal- en Letterkunde kunnen begrijpen? Ik dacht nog even: Dit zijn vervalsers. Dit is niet mijn vertrouwde, geliefde, sexy Schamperredactie. Dit zijn die vuile imitators van Dilemma. Eerst doen ze jullie wondermooie houten bakje na (serieus, wie moet ik bellen voor dit soort vakmanschap?), daarna ook jullie look en een poging tot jullie schrijfstijl. Trekt op de kloten. Excuseert u mijn taalgebruik; die hoerenneukers van Dilemma kunnen mij echt op mijn paard jagen. Opnieuw, excuseer mij. Ik zal het beschaafd houden. Wanneer ik echter de Wetenschapssectie onvermijdelijk moest doorbladeren, zag ik een bekend gezicht: die ene (toegegeven, enorm knappe) jongeman die iedere editie bekladt met een foto van zichzelf. Uitermate onprofessioneel, als je het mij vraagt, maar van wetenschappers kan je niet al te veel verwachten. Dit was dus de doorslag: deze afgrijselijk walgelijke schaapmop werd gemaakt door de mensen die mij het dierbaarst zijn. Een slag in het gezicht. Hopelijk valt deze misstap te wijten aan een externe factor. Slapeloosheid, alcohol, heliummisbruik (ieder jaar sterven 0,2 personen aan een heliumverslaving, hopelijk brengen jullie hier spoedig een artikel over). Ik wens niemand een heliumverslaving toe, maar als dat de reden is voor deze farce, kan ik het jullie vergeven. Anders niet. Doe dit a.u.b. nooit meer. Het is niet grappig om te spelen met het weke hart van een emotioneel onstabiele vrouw wiens enige zekerheid dit kutboekje is. Ik meen het. Ik zie jullie nog steeds graag, gewoon wat minder graag.
Kusjes en knuffels,
Anne
Reactie toevoegen