Eeuwig verlegen in de liefde, had ik mezelf zover gekregen de beruchte datingapp te downloaden. Zo geraakte ik al snel aan de praat met − ik zeg maar wat − Kurt. Een uiterst vlotte, doodnormale kerel. Althans dat dacht ik.
Kurt vroeg al snel of we elkaar eens buiten de virtuele wereld konden ontmoeten. Een heuse Tinderdate. Ik zocht meteen een gezellig plekje om iets te drinken en kreeg een milde existentiële crisis bij de keuze van mijn outfit. Kortom, ik was er klaar voor.
De klok sloeg acht uur, ik deed de deur open en daar stond Kurt. Hij had van dat warrige haar en een leuke ronde bril – waar ik een zeker zwak voor lijk te hebben. We begonnen te converseren en al gauw viel me iets opmerkelijks op: onze vriend Kurt bleek niet zo bekend met de stilzwijgend veronderstelde conversatieregels. Telkens ik aanstalten maakte een verhaal te beginnen, onderbrak hij me met een knaller van een vraag, bv. "vind jij ervaring belangrijker dan een diploma?"
Onze vriend Kurt bleek niet zo bekend met de stilzwijgend veronderstelde conversatieregels
We naderden het café en ik besloot dat het geen onvoorwaardelijke liefde zou worden. Ik dronk mijn glas wijn ongemerkt snel leeg en stelde voor een wandeling te maken, die zeer toevallig een pracht van een boog vormde naar mijn kot. Toen Kurt me tijdens de 'wandeling' vroeg wat ik van de Vlaamse vlag vond, zette ik het op een snelwandelen. Hij besefte al snel waar we heen gingen en maakte zich klaar voor een heerlijk gênant 'deurmoment'. Aarzelend vroeg hij of ik zin had in een tweede date en ik antwoordde dat ik nog even wilde nadenken over dit wonderlijke voorstel.
Ik vluchtte snel mijn kot binnen en stuurde Kurt de alleszeggende woorden: je bent mijn type gewoon niet. Ik nestelde me met een vers gembertheetje gezellig in de zetel, voelde toch wel enige trots nu ik mijn eerste date achter de rug had en keek op mijn uurwerk: het was kwart na negen.
Reactie toevoegen