Recensie: Normal People

De Ierse auteur Sally Rooney brak in 2017 wereldwijd door met haar debuutroman 'Conversations with Friends'. Een jaar later volgde haar tweede roman, 'Normal People', waarmee Rooney moeiteloos het aloude cliché ontkrachtte. Sequels zijn zo slecht nog niet.

Oké, 'Normal People' is niet echt een sequel te noemen. Maar beide romans verkennen toch dezelfde thema's: liefde en gespannen relaties. Rooneys tweede roman gaat over de knipperlichtrelatie tussen Marianne en Connell, twee millennials die opgroeien in compleet verschillende leefwerelden. Marianne komt uit een rijk en kil gezin, terwijl Connell in een arm maar warm nest opgroeit. We leren beide personages kennen op de middelbare school, in een klein stadje in West-Ierland. Connell is knap, atletisch en populair; Marianne is een buitenbeentje. Ondanks hun verschillende achtergronden, groeien de twee langzaamaan naar elkaar toe. Hun (verborgen) relatie komt echter abrupt ten einde, tot ze elkaar op het elitaire Trinity College in Dublin opnieuw tegen het lijf lopen.

Klinkt dit als het zoveelste coming-of-ageverhaal? Toegegeven, ja. Maar wat deze roman ijzersterk maakt, is de intieme band die Rooney weet te creëren tussen de hoofdpersonages en de lezer. Zowel Connell als Marianne weten nooit precies onder woorden te brengen wat ze bedoelen. Als ze samen zijn, lijkt spreken dan ook overbodig. Dus duikt Rooney in de diepste gedachten en emoties van deze twee uiterst complexe personages. Rooney weet beide personages stuk voor stuk te ontleden, tot er niet veel meer overblijft dan hun fragiliteit. En net deze kwetsbaarheid toont hun gebreken en maakt hen echt, normaal.  

Connell en Marianne blijven om elkaar heen dansen, maar ook de auteur lijkt te dansen met de tijd. Het boek beslaat een periode van vier jaar, maar elk hoofdstuk drijft de lezer telkens enkele maanden verder. Op die manier blijft de lezer na elk deel achter met enkele vragen. Die weet Rooney telkens weer te ontplooien in het volgende hoofdstuk, waardoor de spanning voortdurend tot een maximum wordt gedreven. Die spanning lijkt op te bouwen tot de steeds pranger wordende vraag die op ieders lippen brandt: 'Vinden ze elkaar uiteindelijk terug?' Alleen is het niet deze vraag die de essentie vormt van dit boek. Wat dan wel? Om met een anticlimax te eindigen: lees het boek en kom er zelf achter.

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen