Hendrik Lasure brengt op zijn debuutalbum een soort kleinkunst, met grote dramatiek. Via elf luisterverhalen kraakt hij onze gemoedsrust. De zanger laat ons broos en verward achter na deze experimentele langspeelplaat over zijn kindertijd.
Lasure is een bezige bij. De 27-jarige Knokkenaar heeft talloze projecten. Met SCHNTZ verleidt hij jazzliefhebbers, samen met Casper Van De Velde. Hij hield zich onder andere bezig met de arrangementen van The Bony King of Nowhere, droeg als pianist bij aan het werk van Tamino en verdiept zich in theater. Het nagelscherpe album 'Het Wiel' werd in 2022 naar buiten gebracht.
De kleinkunst is omgewoeld dankzij Lasure. Waar het genre klassiek relatief rustige klanken voorlegt, slaan in 'Het Wiel' de trappers door. Viool, dwarsfluit en klarinet. De artiest schakelde zijn ouders in om enkele instrumenten ter hand te nemen. Het is fijn om hun onzekerheid in het geluidenspel te horen. Het draagt bij aan de vertederende sfeer. Om uit zijn comfortzone te treden, leerde Lasure gitaar voor dit debuut. 'Het Wiel' breekt met voorspelbaarheid. Teer maar speels legt hij frappante jeugdherinneringen bloot.
Dit album installeert een vernieuwend tandwiel in ons brein als motor voor reflectie
Lasure kraait de liedjes niet per toeval in het West-Vlaams. Aangezien de onderwerpen over persoonlijke ervaringen gaan, kiest de zanger voor de taal die het nauwst aan zijn tong plakt. Met nasaal West-Vlaams gekeuvel zoomt hij in op schijnbaar futiele gevoelens en gedachten. De tekst kruipt onder je huid, maar nestelt zich ook op een aangename wijze in de oorschelp.
"Dit lied gaat over dingen waar ik makkelijk aan wen, maar waar ik liever niet zo snel aan wennen zou", zingt Lasure in het lied 'Bethlehem'. Het gaat over de confrontatie met daklozen op het Bethlehemplein in Brussel. Onbesuisd raast dit nummer doorheen specifieke impressies die Hendrik Lasure beleeft: "Verdoof mij, ik kijk weg / Maar nooit geraak ik de eelt op mijn oogballen kwijt / Wij komen hier vandaan." Door de Bijbelse associatie geeft de tekst ook een kritische tik op het achterhoofd van christenen. Het ritme van de zangstem is ongewoon en verrassend. De muziek komt ongefilterd binnen; in het begin voelt het ietwat onwennig en overweldigend aan. Na een aantal luisterbeurten, ontpopt de spijkerharde, maar soms geruststellende waarheid zich. Lasure nodigt de luisteraar uit om aan tedere introspectie te doen.
Elf verhalen, die vertrekken uit elf beklijvende ervaringen. In 'Pavel' uit hij zijn verontwaardiging over het verdwijnen van een jeugdvriend uit de klas. In 'Fakkelkop' vertelt hij hoe zijn hoofd in brand stond tijdens de coronapandemie. Zijn blik op de wereld is wonderlijk. Hendrik Lasure biedt nieuwe inzichten, via knetterend woordspel, in het bewust beleven van het leven. Dit album installeert een vernieuwend tandwiel in ons brein als motor voor reflectie.
Reactie toevoegen