UGent'ers blinken niet alleen uit in de aula, maar ook op het sportveld. Zo ook Hélène Brasseur, die samen met de Red Panthers, de Belgische hockeyvrouwen, net naast een medaille greep. Een gesprek over de Spelen en vrouwen in mannensport.
Eerst en vooral proficiat met jullie avontuur in de Olympische Spelen.
"Dank je wel."
Was het een leuke ervaring?
"Ja, het was heel leuk. Het is nog steeds jammer dat we net geen medaille mee hebben kunnen nemen naar huis, maar het was echt een zotte ervaring."
"Vrouwen zouden zogezegd te traag zijn of niet kunnen volgen"
Je bent niet alleen topsportster, maar studeert ook biomedische wetenschappen aan de UGent. Hoe combineer je dat?
"Ik moet zeggen dat de universiteit heel flexibel en aangenaam is om mee te werken. Ik doe vaak maar dertig studiepunten per jaar en ik heb ook een topsportstatuut, dus zo is het makkelijk om van groepjes te wisselen of examens te verplaatsen. UGent doet dus echt veel moeite om het voor mij zo makkelijk mogelijk te maken. Zo is het aangenaam en beter combineerbaar."
Wie is jouw sportidool?
"Ik denk Michael Jordan. Ik heb op Netflix naar de serie 'Last Dance' gekeken, en dat vond ik echt magnifiek. Door in het Olympisch dorp andere bekende sporters te zien, ben ik ook wel een beetje fan geworden van hen. Toen ik Simone Biles, Alcaraz of Nadal in het echt zag rondlopen, of in de lift stond met Nafi Thiam, dan was ik wel wat starstruck. Zij is echt een straffe madam waar ik heel hard naar opkijk."
Het viel op dat op de Olympische Spelen de scheidsrechters allemaal vrouwen waren. Is dat altijd zo in het vrouwenhockey?
"Bij ons zijn dat eigenlijk bijna altijd vrouwen. In de Pro League hebben we soms een mannelijke scheidsrechter gehad. Ze proberen vooral ook vrouwelijke scheidsrechters in het mannenhockey te integreren. Vroeger waren het daar altijd mannen, omdat vrouwen zogezegd te traag zouden zijn of niet zouden kunnen volgen. Maar uiteindelijk kunnen ze het wel."
Er zijn heel veel mannelijke coaches voor de vrouwenploegen. Hoe komt dit?
"Goh, dat weet ik niet goed. We hebben wel vrouwelijke stafleden; onze kinés zijn bijvoorbeeld twee vrouwen. Het is wel makkelijker om met hen te praten over je maandstonden, om een voorbeeld te geven, of andere dingen die mannen gewoon niet begrijpen."
Hoeveel mensen komen er normaal naar jullie wedstrijden kijken?
"We hebben op Gantoise nu een supportersgroep. Dat is wel heel leuk, want vroeger waren het bijna enkel de ouders die kwamen. Vrouwen krijgen vaak ook de slechte uren. Op het Europees toernooi moesten wij om negen uur in de ochtend spelen. Dan moeten wij al om zes uur opstaan om op te warmen. Er komt dan ook niet zo veel volk kijken, omdat niemand om negen uur wil opstaan. Het was wel leuk dat we op de Olympische Spelen voor veel mensen konden spelen."
Voelde je extra druk op de Olympische Spelen doordat er meer publiek was?
"Het is een beetje meer stress, maar ook wel een leuk gevoel. Er zijn veel Belgen afgereisd en dan is het wel keileuk als je heel het stadion in het rood gekleed ziet en je allemaal samen het volkslied kan meezingen."
Bij de voetballers zie je wel vaker dat ze het volkslied niet kennen. Kennen jullie het wel?
"Ja, wij zingen allemaal uit volle borst mee (lacht)."
Reactie toevoegen