Lezersbrief: "Voor mij maakte deze situatie duidelijk dat ik niet welkom ben"

Ik ben David, een jongeman van 33 jaar. Twee jaar geleden is er bij mij kiemcelkanker ontdekt waardoor ik een zeer zware chemobehandeling heb gekregen. Dit had desastreuze gevolgen voor mijn lichaam, waardoor ik nu nog steeds revaliderende ben. Voordat deze diagnose bij mij gesteld is, was ik een ambitieuze jongeman met een diploma in de architectuur en een job als leerkracht artistieke vorming. Daarnaast studeerde ik ook Russisch in het volwassenonderwijs en reisde ik vaak naar Oekraïne om mijn beste vriend te bezoeken. Een jaar na de ziekte is met mijn medisch team besproken hoe ik terug kon reïntegreren in de maatschappij. Het vak Russisch I volgen aan de Universiteit Gent leek voor mij een doenbare keuze. Dit werd gesteund door zowel het team dat mij begeleidde alsook door mijn leerkracht Russisch uit het volwassenonderwijs. 

In september 2023 ben ik met veel enthousiasme begonnen aan het vak Russisch I, mede met het idee dat ik een beroep kon doen op de faciliteiten van het 'bijzonder statuut' wanneer nodig. Dit statuut is aan mij toegewezen omdat ik gehandicapt ben verklaard en hierdoor problemen ervaar met zelfredzaamheid, zoals altijd aanwezig zijn in de les. Echter botste ik al snel op de lege inhoud van dit 'bijzonder statuut'. Het aanspreekpunt student & functiebeperking verwees mij door naar de docenten van het vak. Maar wanneer ik hen contacteerde kreeg ik te horen dat ik een  student was zoals een ander, waardoor ik dus geen beroep kon doen op de faciliteiten van het bijzonder statuut.

"Ik merkte totaal geen steun vanuit de universiteit om me te ontplooien in de richting"

Ik weet niet hoe u hierover denkt, maar een gehandicapt persoon lijkt me toch wel een andere aanpak nodig te hebben dan een normaal functionerende student. De docenten stelden voor dat ik thuis oefeningen maakte waarvoor we af en toe zouden samenzitten. Mijn vraag om de les te laten opnemen, zou blijkbaar onmogelijk zijn door de regels omtrent werkcolleges. Als er regels zijn, dan zou je toch verwachten dat voor 'bijzondere statuten' de regels anders geïnterpreteerd zouden kunnen worden, maar niet dus. Met deze afwijzing werd ik naar huis gestuurd. Ik merkte totaal geen steun vanuit de universiteit om me te ontplooien in de richting. Of ik nu op deze manier les volg of een zelfstudieboek doorneem, dat lijkt voor mij hetzelfde. 

Ik heb niet meer kunnen deelnemen aan de lessen en moest deze studie vroegtijdig stopzetten. Ik vind dit heel jammer. Ik heb als leerkracht gewerkt. Ik heb ervaring met buitengewoon onderwijs en maakte ook de coronapandemie vanuit het klaslokaal mee. Dus ik weet dat er digitale leervormen bestaan zoals Bednet om leerlingen met een ziekte te betrekken in de klas. Voor mij maakte deze situatie duidelijk dat ik niet welkom ben. Ik schrijf dit om mensen bewust te maken van het bestaan van studenten met beperkingen, alsook om de universiteit wakker te schudden zodat wij betere kansen krijgen om te slagen in wat onze passie is en waarin wij als student willen groeien. Ik hoop dat ik inspirerend ben en ook kan leiden tot actie voor degenen die eveneens botsen op de beperkingen van het zogenaamde 'bijzonder statuut'.