Nadat ik me in resto De Brug tussen een groep UNO-spelers en een discussie over Karl Marx heb genesteld, kan ik aan mijn bord stoofvlees met bloemkool en frietjes beginnen.
Qua smaak valt er niet veel te klagen, maar minder te loven. Het valt te betwijfelen of de saus ooit bier heeft geproefd, of in feite gewoon een opgewaardeerde vleesjus met ajuin is. Zowel voor het stoofvlees als voor de bloemkool (geafficheerd als bloemkool IN witte saus) is de boodschap ook: meer saus. Het fijnste aan stoofvlees is toch je frietjes in de saus te kunnen wentelen?
De stukken vlees, maar ook de bloemkool, lijken op willekeurige wijze te varieren van heel taai naar te zacht. Taaiheid is niet erg - het is stoofvlees - maar voor je een hap neemt wil je toch graag een indicatie hebben van hoeveel kaakkracht je zal moeten inzetten.
Over het algemeen is dit gerecht lekker, maar niet bijzonder smaakvol. Het mist pit, joie de vivre, je ne sais quoi en durf. Kortom: het is de Chris Pratt van het eten.
Reactie toevoegen