Na een dutje volgt bijna altijd één van de volgende gemoedstoestanden. Of je voelt je de koning te rijk, of je voelt je als een krokante trol die net kwijlend gedesoriënteerd wakker is geworden in een grot, onwetend in welk jaartal we nu ook alweer zijn.
Plan vs. uitvoering
Spoiler alert: mijn experiment heeft ongeveer 220 minuten te lang geduurd …
Het plan was simpel, de uitvoering iets minder. Een klein dutje om te kijken of je productiviteit nadien de hoogte in schiet. Een perfecte powernap mag volgens het internet en wetenschappers tien tot twintig minuten duren. Na een kort dutje zou je tot wel twee uur nadien alerter zijn en dus efficiënter kunnen werken. Tijdens die twintig minuten blijf je ook in een lichte slaap waardoor je makkelijker weer wakker wordt. Wanneer je langer zou slapen kom je in je remslaap, ook wel droomslaap, terecht en is het veel moeilijker om op te staan. En let me tell you, er is geen twijfel over mogelijk dat ik al in die fase was geraakt. Ik droomde dat ik op een zwemplankje door een kerk vloog om een hostie te nemen, maar steeds de fles wijn − ja, een fles − op het altaar omstootte en een verschrikkelijke lachbui kreeg. Uiteindelijk vloog ik naar buiten en zat ik in een bakfiets mijn huiswerk te maken.
Snooze x 5
Ik had oprecht goede bedoelingen. Mijn alarm stond effectief ingesteld op 20 minuten, maar aangezien ik beschik over zelfkennis had ik al een tweede alarm op 90 minuten gezet. Blijkbaar was mijn zelfkennis ontoereikend want ik heb niet één, niet twee, niet drie, niet vier, maar vijf keer gesnoozed en dan heeft slaperige ik blijkbaar beslist om mijn alarm gewoon uit te zetten.
Zelfs na een tas koffie zit mijn lichaam nog in een vage staat tussen leven en dood
Vier uur na het begin van mijn dutje (lees: winterslaap; eigenlijk heb ik gewoon twee volwaardige nachtrusten achter de rug) zag ik de tijd op mijn gsm en dacht ik heel even dat het universum een mopje maakte. Het was ineens avond. De bedoeling van dit experiment was om te testen of ik productiever zou zijn na een dutje, maar nu had ik helemaal geen tijd meer voor die drie artikels, een recensie en een pitch die eigenlijk gisteren al geschreven moesten zijn.
Voel ik me beter uitgerust? Nee. Ik voel me nog minder mens dan anders. Zelfs na een tas koffie zit mijn lichaam nog in een vage staat tussen leven en dood.
De concentratie is ver te zoeken. Op de een of andere manier ben ik er wel in geslaagd om dit artikel te schrijven, hoewel ik een halfuur geleden nog wakker werd in een plasje kwijl naast mijn dinoknuffel Edouard. Ik was wel veel actiever naarmate de avond vorderde. Ik kreeg na het avondeten een gigantische energieboost en heb zelfs even overwogen om te gaan sporten (ik heb het niet gedaan hoor, enkel erover nagedacht).
Conclusie
Het experiment liep niet echt vlotjes en ik heb eigenlijk heel mijn namiddag verspild aan liggen schimmelen in mijn bed. Misschien dat een korte powernap wél efficiënt is, maar ik was duidelijk te uitgeput en moe om wat karakter te tonen wanneer mijn alarm af ging. Alles voor de wetenschap, dus lieve hoofdredacteurs, als ik het experiment nog eens moet herhalen, kruip ik met enorm veel plezier weer onder de lakens.
Reactie toevoegen