Er is iets mis op de Gentse kotenmarkt. De laatste tijd is het één en al luxekoten wat de klok slaat in de media, maar nog geen jaar geleden draaide de mediamolen rond de prijzen van koten.
In Leuven is bijna de helft van de koten al een zogenaamd 'luxekot', eentje met eigen badkamer dus. Sommige van die überluxueuze koten kosten zelfs al 900 euro per maand, en dan moeten de kosten er nog eens bijgerekend worden. In Gent lijkt het soms wel alsof een basiskot al een luxeproduct is, want wie (of wiens ouders) kan nu een slordige 500 euro betalen voor een simpele kamer? En dat is als je überhaupt al een kotbaas vindt die nog een kamer vrij heeft.
Het is knokken om een kot, luxe of niet, te vinden in Gent. Als je niemand kent die misschien iemand kent die uit hun kot gaat, is het bijna onbegonnen werk om nog een stekje in Gent te vinden. Facebookgroepen waarin koten aangeboden worden, voelen soms aan als een goedkope versie van 'De Hongerspelen' waar mensen tot de dood vechten om toch een kot te hebben. Waarom is het dan zo verbazingwekkend dat studenten huizen op de gewone markt gaan huren? De prijzen maken het verschil al lang niet meer. Om dan nog te zwijgen over de Erasmusstudenten die opgelicht worden via die groepen.
De kotenmarkt bestaat uit twee uitersten en de grootste dupe daarvan is de gemiddelde student
De kamers waar je dan een arm en een been voor moet betalen, zijn ook niet altijd veel soeps. Een van de koten die ik huurde voldeed niet aan de normen die door de stad Gent opgelegd werden. Achteraf gezien was 300 euro betalen voor een kamer zonder warm water waar ik bijna kan horen wat mijn buurman denkt het niet waard. Maar wat moest ik doen? Het was het enige kot dat ik gevonden had en dan nog eentje voor een redelijke prijs. Ik kan me ook maar amper voorstellen hoe de persoon die het nu huurt zich voelt. Dankzij de energiecrisis kwam er nog een slordige honderd euro bovenop de huurprijs, maar er komt nog altijd geen warm water uit de kraan. De muizen in de keuken krijg je er gratis en voor niets bij. Het lijkt wel of de kotenmarkt bestaat uit twee uitersten en de grootste dupe daarvan is de gemiddelde student.
De markt lijkt ook meer en meer overspoeld te raken door grote bedrijven die koten zien als een winstmodel. Bij Upkot betaal je voor een gewone kamer met gedeelde keuken en badkamer 450 euro. Klinkt redelijk, tot je er nog eens 120 euro voor de kosten bijrekent. Upgrade Estate, het moederbedrijf van Upkot, moedigt mensen aan om te investeren in hun projecten om zo een kot te garanderen voor je toekomstige student. Een investering voor de toekomst, dus, of eerder geld slaan uit onzekere ouders?
Reactie toevoegen