We zijn nog niet gedoemd

Het moet maar eens gedaan zijn met al dat pessimisme over de mensheid. We zouden naar 't schijnt egoïstisch, gemakzuchtig, haatdragend en kortzichtig zijn. Is dit werkelijk zo? Wat ons betreft zouden we wat milder mogen zijn voor onszelf.

Op 12 september 1962 stelde president Kennedy zijn land voor een haast onmogelijke opdracht: een maanlanding, nog voor het einde van het decennium. JFK heeft het niet meer meegemaakt: hij werd nauwelijks een jaar later neergeschoten door een non-believer. Op 20 juli 1969, enkele maanden voor de deadline, waren 650 miljoen mensen getuige van een stukje sciencefiction … maar dan echt. Die avond keek de wereld naar het hemelgewelf en dacht: "Het is ons gelukt!"

Als we de media moeten geloven, breekt er elke week een ramp uit die het einde der tijden betekent. Elke crisis is er een die we moeilijk te boven zullen komen en elke rel toont aan wat voor verschrikkelijke wezens we allemaal wel niet zijn. Er zijn inderdaad problemen die ons op korte termijn bedreigen. Er is de klimaatcrisis, populisme, overbevolking en Ben Weyts. De uitdagingen lijken niet meer te bevatten. Net daarin schuilt het eigenlijke gevaar: moedeloosheid. We dreigen in een vicieuze cirkel van kommer en kwel te belanden. "We zijn toch al gedoemd", klinkt het in parlementen en huiskamers. Zo ontstaat er een self-fulfilling prophecy, een oorspronkelijk onjuiste voorspelling die tot zijn eigen bevestiging leidt. De geschiedenis leert ons echter een andere les, namelijk, dat wij als soort enorm veerkrachtig zijn wanneer problemen zich voordoen.

Homines sapientes aller landen, verenigt u!

Op micro- en macroschaal hebben we de natuur doorgrond en naar onze hand gezet. Heuse geheimen van de schepping werden ontrafeld, van genetica tot zwarte gaten. We zijn God op aarde geworden. Technologie en wetenschap verwoesten niet enkel, ze helen ook wanneer we er verstandig mee omgaan. Het gaat nog niet perfect, maar we zijn op de goede weg. Van een bijna uitgestorven soort in de Afrikaanse savanne zijn we verrezen uit onze eigen as. We hebben gewassen verbouwd en verhalen verteld, kennis vergaard en liefde gedeeld, de wereld veroverd en elkaar getroost. Tegen alle verwachtingen in hebben we level na level uitgespeeld. Obstakels hebben ons afgeremd, maar nooit kunnen stoppen. We mogen trots zijn op onszelf.

Dus verspreid de boodschap! Samen kunnen we het hoofd bieden aan de uitdagingen van de toekomst. We moeten voorbij onze inherente tegenstellingen kijken om gezamenlijke doelen te verwezenlijken. Het wordt niet makkelijk, dat is het nooit geweest. Maar geloof in eigen kunnen heeft ons al ver gebracht. Op een wolk van optimisme zijn we niet te stoppen. Word ook een hemelbestormer. Homines sapientes aller landen, verenigt u!

 

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen