Blackwashing bestaat niet

In het medialandschap is het in deze moderne tijden enorm moeilijk navigeren. Creatieve vrijheid is een recht, maar gaat gepaard met een hoge kost. Mensen lijken hun mening niet voor zichzelf te kunnen houden. Vrijheid van meningsuiting betekent blijkbaar dat elke gedachte gedeeld moet worden. Ook meningen als: "Een zwarte actrice voor de kleine zeemeermin is onaanvaardbaar!" Nochtans is een zeemeermin een puur fictief personage dat in verschillende culturen voorkomt. Bijgevolg zal een zeemeermin dus historisch gezien al elke mogelijke huidskleur hebben gehad. Waar mensen die geloven in het fenomeen van blackwashing het niet over hebben, is het feit dat bijvoorbeeld de 'Prince of Persia' gespeeld werd door een witte acteur. Wat nog vaker genegeerd wordt, is de oogkleur, haarstijlen, grootte, enzovoort. In verfilmingen wordt er frequent los omgegaan met de beschrijving van personages. De focus hoort te liggen op welke acteur het best is voor de rol. Het is echter wanneer een karakter vertolkt wordt door een acteur met een andere huidskleur dat er blijkbaar inbreuk wordt gedaan op de waarde van het verhaal.

Creative vrijheid is een recht, maar komt met een hoge kost.

Een argument dat vaak wordt aangehaald in deze discussie is dat de huidskleur 'niet historisch correct' zou zijn. De frustratie gaat echter niet over documentaires, maar over fictiereeksen en -films. fic·tie (de; v): op fan­ta­sie be­rus­ten­de ge­schrif­ten, fic­ti­o­ne­le li­te­ra­tuur, bv. romans, novelles, enzovoort. Of dat is toch de definitie die Van Dale hanteert. Het gedeelte 'op fantasie berustend' garandeert een soort creatieve vrijheid. Ook een vrijheid in het kiezen wie welke rol het best zou vertolken. Als haar- en oogkleur hier geen rol in spelen, waarom huidskleur dan wel?

Laurens De Vos haalt in zijn opinie in De Standaard correct een fetisjisme met huidskleur aan. Al vrees ik dat hij de roep van de 'woke'-generatie verkeerd had verstaan. Ja, in het verleden is er ook heisa geweest om het feit dat witte mensen historische personages met een andere etnische afkomst spelen. Deze had echter minder te maken met historische correctheid, maar meer met het feit dat door dit soort 'whitewashing' acteurs met een andere huidskleur nog minder kansen krijgen in de filmsector. Hetzelfde geldt voor het voorbeeld dat hij zelf aanhaalt over Victor Polster en zijn hoofdrol in 'Girl'. Hier gaat het niet om historische feitelijkheid of creatieve vrijheid, maar over gelijkheid. Het is die gelijkheid die eerst gegarandeerd moet kunnen worden. Elke acteur kan eender welke rol spelen in fictie, maar elke acteur moet dan ook dezelfde kansen krijgen, ongeacht seksualiteit, genderidentiteit of etniciteit. Het is die ongelijkheid die niet bestaat in de andere richting, witte acteurs krijgen nog steeds de meeste kansen. Met andere woorden, 'blackwashing' bestaat niet.