Ik ben niet

Eerst en vooral: waarover gaat 'Ik ben niet'? 

Het verhaal speelt zich af in een dystopische toekomst waar mensen in labo's worden gecreëerd in een samenleving die eindeloos op zoek is naar perfectie. Wanneer mensen niet langer goed genoeg zijn om op aarde te leven, worden ze afgevoerd. Wanneer hoofdpersonage Grace te oud wordt, ontsnapt ze omdat zij écht wil leven.

Hoe ben je daarop gekomen? 

Eigenlijk is het een geëscaleerde schrijfopdracht uit het tweede middelbaar. Ik heb altijd graag geschreven, het is mijn go-to manier om gedachten te verwerken. Het oorspronkelijke verhaal was natuurlijk een heel stuk kindser, maar het idee was er en dat is blijven groeien. Soms schreef ik eens een jaar niet, maar tijdens mijn laatste jaren middelbaar onderwijs heb ik me er dan echt bewust achter gezet. Toen voelde ik dat het echt iets kon worden. Er groeide een wereld terwijl ik aan het schrijven was − dat is magisch.

Is het niet bizar om een verhaal te herlezen dat bijna een decennium van je leven in beslag heeft genomen? 

Het afgewerkte boek is natuurlijk heel wat matuurder dan toen. Het is gedurende verschillende stadia van mijn leven geschreven, wat soms echt opviel bij het opnieuw lezen. Sommige scènes voelen dan echt matig aan en die herschrijf je dan uiteraard. Soms zie je ook dat het idee er wel was, maar de uitwerking iets minder. Wat wel fijn is, is dat de proloog die er nu in staat nog bijna 100 procent de proloog is die ik in het tweede middelbaar heb geschreven − afgezien van de volgorde van de zinnen is die nog helemaal hetzelfde! Dat is echt bijzonder voor mij. Daar kan je echt zien hoe het is het begonnen.

"Er groeide een wereld terwijl ik aan het schrijven was − dat is magisch"

Zit er maatschappijkritiek verwerkt in je boek? 

Daar ben ik niet enorm bewust mee beziggeweest. De kritiek dat onze samenleving oneindig hard moet groeien en alsmaar moderner en moderner moet worden, is er echter wel ingesijpeld. Het is nooit goed genoeg, nooit helemaal perfect. De idee dat de mens steeds op zoek gaat naar zogenaamde 'perfectie' vind ik gevaarlijk. Daar ga ik vooral op verdergaan in het tweede boek. In het eerste boek lag mijn focus echt op Grace. Zij is ontsnapt uit de plek waar al die zogenaamd 'perfecte' mensen gecreëerd worden. 

"Mijn oma stuurde mij nog: "Het voelt alsof ik de hele tijd jouw emoties en gedachten lees, Charlotte""

Heb je sterk vanuit jezelf geschreven? 

Al van kindsbeen af ben ik doodsbang om te sterven. Tijdens het schrijven merkte ik dat het boek daar letterlijk over gaat: Grace wil leven en de dood koste wat kost vermijden. Pas in het zesde middelbaar realiseerde ik me dat dat thema er keihard in zit. Ik schrijf wel vaker angsten van me af, maar tot dan had ik niet door dat ik dat ook met dit boek deed. Maar Grace is uiteraard geen letterlijke reflectie van mij. Sommige karaktereigenschappen heb ik bewust veranderd. Dat mensen zo veel over mij te weten zouden komen, wilde ik niet. Het is mijn eerste boek en het begon heel natuurlijk vanuit mijn eigen frustraties en ideeën. Mijn oma stuurde mij nog: "Het voelt alsof ik de hele tijd jouw emoties en gedachten lees, Charlotte." Dat was dus niet per se de bedoeling (lacht). 

Zijn er bepaalde personages die als vrienden aanvoelen?  

Mijn stiekeme favoriet is Darell. Er zit geen bekrompen driehoeksverhouding in mijn boek. Er is wel wat romantiek, maar op een andere manier. Darell is de beste vriend. Hij is enorm empathisch en bruisend, maar komt in de vechtscènes ook stoer uit de hoek.

Hoe verloopt het schrijven van zo'n vechtscènes?

Ik heb dat gewoon geschreven, zonder al te veel na te denken. Ik zie de scène in mijn hoofd, er is een bepaalde sfeer en setting die ik wil overbrengen. Vechtscènes zijn wel moeilijk. Soms heb je het gevoel dat je veel hebt geschreven, maar wanneer je het herleest merk je dat er amper iets is gebeurd, want het gaat zo snel. Het is wel een enorm plezier om te schrijven omdat het ook zo ver buiten mijn comfortzone ligt. Ik had wel schrik dat mensen die er wél iets van afweten het zouden lezen en denken: 'zo werkt dat helemaal niet'.

Wat zijn je verdere plannen?

Ik denk wel aan een vervolg. Het is een relatief open einde. Tijdens het schrijven van het einde zat ik met een writer's block. Er zat een gat in het plot dat ik precies niet behoorlijk kon opvullen. Op dat moment ben ik dan maar aan het vervolg begonnen (lacht). Voor de rest ben ik een beetje aan het uitstellen. De confrontatie aangaan en naar boekenwinkels trekken om mezelf te verkopen, dat ligt niet per se in mijn aard, maar ik moet het écht doen. Ik heb wel al veel positieve reacties gekregen van mensen die ik ken, maar nu heb ik het punt bereikt dat ik daar echt voorbij moet gaan. Een onbekend publiek aanspreken: ik weet nog niet goed hoe ik dat het beste aanpak.