Afgelopen zondag trotseerden moedige filmfanaten het gure herfstweer om de rode loper van het Filmfest Gent te betreden. Eén kortfilm in het bijzonder trok de aandacht.
Lennert Madou, 21 winters oud, werd met zijn kortfilm 'High Jump' geselecteerd voor de 'Competition for Belgian Student Shorts' in Gent.
Dat Lennert een getalenteerde creatieve duizendpoot is, staat als een paal boven water en ook deze keer stelde hij niet teleur.
De eerste beelden die op het doek verschijnen zijn fragmenten die de acteurs maken van elkaar terwijl ze onder de blauwe lucht aan het hoogspringen zijn. De oude videorecorder en de beelden die deze creëert, sleuren je mee naar de jaren 90. De afwisseling tussen de opnames die de jongens van elkaar maken en de beelden van de film zelf, is een fijn contrast en maakt alles springend en levendig. Het hoofdpersonage, Otto Verbeeck (gespeeld door Felix Braeckman), draagt een kleurrijke, wollen gebreide trui, die mooi afsteekt tegen de helderblauwe hemel. Otto mist zijn vriend Casimir die in het buitenland verblijft als danser en zoekt troost door met zijn eigen lichaam op zoek te gaan naar een manier om te vechten tegen de afstand tussen hen. Je volgt het Skypegesprek in Otto's kamer en het voelt intiem aan. Het is alsof je daar niet hoort te zijn, maar je interesse is gewekt en je wendt je blik niet af.
Het is een understatement om te zeggen dat het verhaal uitstekend in beeld is gebracht. Zo wordt er gebruikgemaakt van spiegels. Dit heeft als resultaat dat je niet enkel de experimentele bewegingen en iedere centimeter van Otto's armen, rug, spieren en naakte bovenlichaam langs achter ziet, maar gelijktijdig ook zijn gezichtsuitdrukkingen.
Dat het merendeel buiten werd gefilmd, is een meerwaarde op het vlak van kleurgebruik. De felle tint blauw van de hemel in combinatie met de kleurrijke kledij van de acteurs, contrasteert met het warme, gelig-oranje thuisgevoel dat je krijgt bij het kijken naar de scènes die binnen opgenomen zijn.
De kortfilm was een verademing en gaf een frisse blik op intimiteit en vrijheid vanuit het standpunt van iemand met een jonge geest.
Ook Felix die de protagonist vertolkt, verdient alle lof die hem toekomt. Praten doet hij amper, maar zijn gezichtsuitdrukkingen en vloeiende ritmische lichaamsbewegingen vertellen precies dat wat nodig is. Dans wordt gebruikt als de ultieme uitlaatklep voor de wirwar aan emoties die Otto voelt.
Met andere woorden: deze prestaties verdienen het om deel uit te maken van de beperkte selectie aan kortfilms.
Reactie toevoegen