Mondmaskers ontmaskerd

In de Schamperlab ondernemen wij om de twee weken een volledig wetenschappelijk onderzoek. Deze week bieden wij u een antwoord op de vraag of mondmaskers echt een impact hebben op onze verstaanbaarheid.

Samen met hoofddoeken en burgemeestersjerpen zijn mondmaskers het nieuwste lid van de niet-al-te-elitaire club stukken stof waarover mensen uren kunnen discussiëren. De ene ziet het als de zoveelste stap in het meesterplan van Bill Gates, de ander als een afleidingsmanoeuvre zodat Hillary Clinton de politie kan afschaffen.

Er zijn ook meer gerespecteerde huis-tuin-en-keukenopiniemakers met een sterke mening over het mondmasker. Zo is het veilig om te stellen dat de gemiddelde professor geen grote fan is van het lapje stof. De maskers, zo hoor je wel vaker in een monoloog tijdens de les, zouden ervoor zorgen dat studenten en professoren minder verstaanbaar zijn.

Mondige kritiek

Bij nadere inspectie blijkt dat er twee populaire claims zijn over de impact van mondmaskers op onze verstaanbaarheid. De eerste bewering stelt dat de aanwezigheid van de lap stof zorgt voor onverstaanbaarheid. Deze eerste claim is zeer algemeen en de exacte formulering varieert van prof tot prof. De tweede, specifiekere, claim is dat het moeilijker opletten is doordat we niet meer in staat zijn elkaars lippen te lezen.

Om beide claims te testen, besloten wij twee strikt objectieve en waterdichte experimenten uit te voeren.

De eerste claim: een heuse maskerade

De algemene verstaanbaarheid bleek de makkelijkste claim om te testen. Aangezien die bij een gemondmaskerde student opvallend lager zou liggen dan eentje zonder, vertrokken wij vanuit de aanname dat je duidelijk het verschil tussen de twee zou moeten kunnen horen. Voor dit experiment las een lieftallige vrijwilliger enkele Wikipediapagina's voor, terwijl enkele proefkonijnen in de kamer ernaast moesten noteren of de spreker wel of geen mondmasker aanhad.

Net als de gemiddelde aandeelhouder, moesten onze proefkonijnen jammer genoeg concluderen dat er geen waterdichte manier is om dit te bepalen. Ze gaven aan te focussen op zaken zoals de echo, de uitspraak van klanken zoals de 's' en 'z' en de ademhaling. Alle deelnemers moesten concluderen dat het in ieder geval een ontzettend moeilijke taak was. Er was ook geen consistentie in de kwaliteit van de resultaten, wat erop lijkt te wijzen dat de meesten gegokt hebben.

De tweede claim: de maskers vallen af

Om de claim over het liplezen te achterhalen besloten we een klein dictee te houden. Eerst werd het woord één keer voorgelezen met of zonder mondmasker en dan moeten de deelnemers het woord zo correct mogelijk neerschrijven. Er werd uiteraard voor academische woorden geopteerd zoals alkalimetalen en parallellepipedum.

Ook hier bleken de mondmaskers geen grote impact op de verstaanbaarheid te hebben. Het volume en de mate waarin een woord werd ingeslikt bleken zeer belangrijk, het zien van de lippen daarentegen niet.

We kunnen concluderen dat, zolang het woord met een voldoende groot volume duidelijk gearticuleerd wordt, professoren zonder enige problemen de Wikipediapagina van erwten en soep kunnen voorlezen. Ook deze verhalen over mondmaskers, blijken dus een fabeltje. 

Gerelateerde artikels: 
De politieke toekomst in vogelvlucht
Diepvriespizza: de koteditie
De volledig objectieve en totaal niet pseudowetenschappelijke wereld van Incels
Bob de krullenkop
Arrogantie of hersenfalen?
Nog geen stemmen

Reactie toevoegen