Tussen toekomst, verleden en digitale nieuwigheden

Een pleidooi voor een duurzame digitalisering

Corona dwingt de universiteiten over te schakelen naar digitale lessen en dat is dit jaar van cruciaal belang. Het zou echter een gemiste kans zijn om deze omwenteling niet aan te grijpen om een debat te voeren over het digitale onderwijs aan de unief.

Het coronavirus dwong de UGent prompt om te schakelen van contact- naar digitaal onderwijs. Deze omschakeling vergde creativiteit en daadkracht van het bestuur en het didactisch personeel van de UGent. Hoewel we dankbaar zijn voor de inspanningen om het semester in quarantaine zo vlot mogelijk te laten verlopen, heeft de omschakeling ook voor verwarring gezorgd. Er werden lessen geschrapt en het was zoeken naar een evenwicht tussen de digitalisering en het bewaken van de leskwaliteit. We hebben allemaal wat ons plan moeten trekken. Ondanks het feit dat de universiteit wonderen heeft verricht om het semester te redden, verliepen de lessen niet altijd onder de meest optimale omstandigheden. 

De DOWA (Directie Onderwijsaangelegenheden, red.) wil een situatie zoals vorig jaar vermijden. Men investeert in digitaal opnamemateriaal. Zo zullen alle colleges in de toekomst gelivestreamd worden, komen er dertig nieuwe lokalen met opnameinfrastructuur en wordt er geïnvesteerd in interactieve opnamesets voor vierhonderd kleinere leslokalen. Bovendien komen er ook studio's en trainingssessies inzake digitaal lesgeven voor de lesgevers. Kortom, de universiteit is haar digitale expertise aan het uitbouwen. De vraag is nu: wat als corona achter de rug is? 

Het is behoorlijk cynisch dat er een pandemie nodig was om deze langverwachte investeringen door te voeren

Het valt niet te ontkennen dat de investeringen in digitaal lesmateriaal nodig waren, maar het had geen kwaad gekund mochten deze investeringen enkele jaren eerder doorgevoerd zijn. Lesopnames zijn sinds jaren een wens van de studenten. Vaak werd die echter omzeild met het argument: 'de infrastructuur is er niet'. Studenten die worstelen om de eindjes aan elkaar te knopen, met of zonder mentale problematiek, of geen modeltraject volgen, zouden hier nochtans veel baat bij hebben gehad. Eigenlijk komen de investeringen dus te laat. Vele problemen had men kunnen vermijden door in het verleden al naar de frustraties van studenten te luisteren. Het is behoorlijk cynisch dat er een pandemie nodig was om deze langverwachte investeringen door te voeren.

Uiteindelijk werden er wel knopen doorgehakt. De vraag is niet langer 'wat nu?' maar 'wat brengt de toekomst?' Zal men deze digitale revolutie na de crisis terugschroeven en het contactonderwijs in haar deels vergane glorie herstellen, of zal men de digitalisering verder uitbouwen en zoeken naar een correcte balans tussen beide? Niet alleen kan een synthese van klassieke lesmethodieken en digitale varianten de inclusiviteit van hogere studies uitbreiden voor zij die balanceren op het slappe koord tussen werk en studie. Het zou evenzeer een rol kunnen spelen in de flexibilisering van de tijdsinvulling van de student. Een student die gaat werken moet daar nu vaak een les voor opofferen, de universiteit kan helpen bij het bewaken van het welzijn van haar studenten. Een weldoordachte synthese van beide lesvormen kan positief zijn voor het groeiend aantal studenten die moeilijkheden hebben bij het volgen van het klassieke universitaire model. De wereld verandert en ook de universiteit moet mee.

De tijd is rijp om naar een universiteit van de toekomst toe te werken, maar bewezen werkzame lesvormen mogen niet geheel verdwijnen. Laten we de kans grijpen om via een duurzame digitalisering tot een meer egalitaire universiteit te komen. De infrastructuur is er. Tijd voor een visie.

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reactie toevoegen