Diepvriespizza: de koteditie

Een microgolfoven, een kookvuurtje en extreem veel zin in diepvriespizza: meer is niet nodig om hét kotexperiment van het decennium uit te voeren. Jawel, diepvriespizza opwarmen zonder oven.

De kotstudent is vaak ovenarm, maar diepvriespizzarijk. De oplossing voor deze moeilijke kwestie komt uit experimentele hoek, namelijk bij andere hittebronnen! De verwachtingen liggen laag: het internet waarschuwt voor onsmakelijke drek en een walgelijke textuur. Magnetrons en diepvriespizza's zijn blijkbaar niet de beste vriendjes. Het microgolfavontuur wordt bezegeld met de aankoop van twee offerlammen: de 'pizza vegetale piccante' en de 'pizza mozzarella' van Dr. Oetker. Op een erg shady Nederlands forum schrijft een zekere Nienke dat de pan smakelijkere resultaten oplevert. Het proefkonijn van dienst daarvoor is een 'pizza spinaci', alweer van Dr. Oetker.

Pizza 1: defrost & microwave

Het eerste onderzoeksobject wordt vijf minuten lang ontdooid, en vervolgens gedurende tien minuten opgewarmd op de hoogste stand. Na zo'n vijf minuten hangt er een heerlijke, veelbelovende pizzageur.

Ting! De microgolfoven verwittigt ons dat het eten klaar is. Bij het uitnemen van de pizza is er onmiddellijk ontgoocheling: hij ziet er niet zo goed uit als gehoopt. Een paar stukjes aan de rand van de pizza zijn de om een of andere reden zwart geworden: niet erg appetijtelijk dus. De eetlust is al snel ver te zoeken wanneer blijkt dat de volledige pizza heel erg drekkerig is geworden. Vooral het middelste deel is zompig en de lekkere, knapperige pizzakorst is nergens te bespeuren. Toch is de korst aan de rand nog het meest eetbare deel omdat er daar net iets meer textuur aanwezig is dan in het drassige middenstuk dat zichzelf nog pizza durft te noemen. 

Microgolfpizza is ideaal voor luie eters

Over de smaak valt anderzijds niet te klagen. Het vochtige middelste deel lijkt nog het meest de echte pizzasmaak te evenaren. En daarbij, wanneer je je eten kauwt, wordt het toch al een drek in je mond, dus voor de luie eters is microgolfpizza misschien nog niet zo'n slecht idee.

In het algemeen is deze pizza nog deels eetbaar, tenminste als je knapperigheidsstandaarden niet te hoog liggen. Verder het advies om de pizza na het ontvriezen geen tien minuten, maar eerder zeven tot acht minuten in de microgolfoven op te warmen om aangebrande stukken te voorkomen. 

Pizza 2: microwave only

Na de ietwat mislukte en te vochtige poging met de mozzarellapizza, ging de keuze naar een directere aanpak. Pizza nummer twee wordt zonder pardon aan de hevigste stand van de microgolfoven blootgesteld. En dat wel tien minuten lang. Het tweede slachtoffer komt er veelbelovend uit: dit keer een aantrekkelijke geur en geen nattige bodem. Hoewel de randjes licht verbrand zijn, lijkt het smullen geblazen. Te vroeg gelachen. Eens aangesneden stelt deze methode eveneens teleur want de pizza is quasi oneetbaar. De textuur evenaart die van een Nokia 3310: zo hard als een baksteen en perfect bruikbaar om je irritante kotburen te bekogelen. Het enige pluspunt is de smaak die grotendeels blijkt overeen te komen met de variant uit de oven.

Maak van de pizza een dürüm en rol 'm lekker op

Don’t try this at home, maar als de nieuwsgierigheid toch toeslaat, is het misschien verstandig om de microgolfoven net iets minder lang en net iets minder hard op te warmen. Voor de liefhebbers met een sterke maag: maak van de pizza een dürum en rol 'm lekker op.

Pizza 3: pan-fry

De wanhoop nabij rest er nog een laatste optie: de pizza in de pan bakken. Daarvoor raadt het internet aan om een voldoende grote pan te gebruiken en een laagje bakpapier op de bodem te leggen om aanbranden te voorkomen. Er is zelfs geen bakvet nodig: de pan en het deksel moeten er blijkbaar voor zorgen dat er een mini-oventje ontstaat. De eerste vijf minuten bakt de spinaziepizza vredig op een middelhoog vuur met het deksel op, waarna hij vijfentwintig minuten opgesloten wordt op een laag vuurtje.

Dit is het ovenloze alternatief!

Eureka! De pizza is net echt: een erg krokante bodem, een gare bovenkant en een smaak die evengoed van een pizza uit de oven kan komen. Het enige minpuntje is dat door de methode met het deksel er wat waterdamp blijft hangen waardoor de bovenkant van de pizza een beetje vochtig wordt. Afgezien hiervan is dit hét alternatief om diepvriespizza's te maken in een ovenloos kot.

0
Gemiddeld: 3 (1 stem)

Reactie toevoegen