De spreekbuis: een verhaal in zijn eenvoud, een gedachte in chaos, een beeld dat meer dan duizend woorden zegt of een verloren rode draad van een vertelsel, gebracht op papier.
Een betoog, een prozaïsch aaneenhangsel van woorden, een tekst voor het onrecht dat de vrouw meemaakt in huiselijk geweld. Dit is voor de vrouwen die vastzitten in landen waar ze onderdrukt worden, voor de vrouwen die geweld incasseren en voor Ilse Uyttersprot, die op 4 augustus in Aalst is omgekomen door fataal partnergeweld.
Volmaakt, Rechtuit, Opgejaagd, Uitzonderlijk, Warm. Vrouwelijkheid viert vrij, maar de vrouw vecht voor vrijheid. Moord op de vrouw voor haar vrouw-zijn, maar geseksualiseerd vanwege haar vrouwelijke vormen.
Steeds meer gebukt onder moeheid, de situatie sleept aan en trekt meisjes de dieperik in. Waarom verliet je je partner niet? Want ook van blauwe plekken op de armen krijgen zij de schuld.
Partners die roepen, slaan en kleineren. En je kamer kan je niet uit angst blokkeren, want natuurlijk mag hij zijn eigen huis binnenstormen.
Aan 't politiekantoor – heb geduld, zijn die papieren al ingevuld, was je wel genoeg omhuld, had hij je al eens eerder gevuld, het was je partner, dan is seks toch normaal, hij is een en al onschuld, wat heb jij nu weer geluld.
Vrouwenmoord. Leg hen maar het zwijgen op. Vermoord en Belgische wetteksten vrezen het woord femi(ni)cide. We zijn geen aparte categorie, moord is moord. De teller slaat tilt, officiële cijfers ontbreken.
Geen matriarch verliest graag dochters, elke oermoeder vecht voor haar verleden en toekomst. De ideeën van 'vrome' politiekers moeten varen. Maak ruimte voor de femme fatale. Vlaanderen is vastgeroest en moet gewekt worden. Bronzen beelden zijn niet genoeg.
Woorden zijn niet genoeg. Wordt er naar ons omgekeken?
Lief meisje, prachtige vrouw, het is niet jouw schuld. Het is hij die zich misdroeg.
Heb je zelf vragen over partnergeweld, dan kan je gratis en anoniem bellen naar de hulplijn 1712.
Reactie toevoegen