Die ene van historische kritiek, die andere van biomechanica en ook nog dingske van verbintenissenrecht. De UGent barst van de intrigerende professoren. Wie zijn ze en wat doen ze? Maar vooral: wat drijft hen precies? Een exclusieve kijk in de wereld van onze Prof Préféré.
Hugo DeBlock is professor Antropologie aan de UGent. Hij schreef voor Rekto Verso twee artikels over de twijfelachtige dekolonisatie van het AfricaMuseum. Waar hij voor leeft? Bijleren van studenten.
Als u weer twintig jaar was, wat zou u anders doen?
"Ik ben vroeg weggegaan van huis en vanaf mijn zestiende werkte ik al voltijds in de horeca, wat regulier naar school gaan moeilijk maakte. Daarom zat ik op mijn twintigste nog in het secundair onderwijs – in het beroepsonderwijs, trouwens. De universiteit was in zekere zin gemakkelijker aangezien ik niet constant gepakt werd op absenties. Mocht ik dus opnieuw twintig zijn, zou ik ervoor zorgen dat ik verdomd vlugger van die schoolbanken af was. Dat gezegd zijnde, pas op mijn tweeëntwintigste beginnen aan een universitaire opleiding had zo zijn voordelen; ik denk dat ik er veel meer uitgehaald heb dan mocht ik op mijn achttien jaar begonnen zijn. Eigenlijk heb ik geen spijt dat ik pas later ben begonnen met universiteit, maar wel een beetje dat ik zo lang 'mijn broek heb moeten verslijten' in het secundair. Daar was trouwens ook maar één lerares, mijn lerares kunstgeschiedenis, die door had hoe hard ik aan het knokken was om dat secundair diploma te halen."
Doe je op dit moment waar je altijd al van droomde?
"Dat is een moeilijke vraag. Ja, eigenlijk wel. Ik geniet van lezen en schrijven, en het is een absolute luxe om dit te kunnen doen om je boterham te verdienen. Ik geniet eigenlijk ook best wel van lesgeven. Dat grote stamvak, Inleiding tot de Antropologie, is altijd wel een beetje 'optreden' en daar kan ik niet altijd connecteren met de studenten, aangezien niemand echt zin heeft om hun hand op te steken voor een vol auditorium. De kleinere vakken zijn op dat vlak plezanter. Zo lap ik er soms wel eens een 'decolonizing the classroom' momentje in. Het moeilijke aan de job is wel dat ik verschillende hoedjes op heb in mijn functie waardoor ik soms weinig kan focussen. "
Met welke icoon zou u wel graag eens een pintje gaan drinken en waarom?
"Er zijn er wel een paar. Mijn eerste keuze zou Michel Foucault zijn. Hij was mijn grote voorbeeld toen ik studeerde aan Berkeley, waar hij ook een tijd doceerde voordat hij stierf in 1984. Later bleek dat ik woonde in de straat waar ook hij gewoond had. Ik gebruikte heel wat van zijn filosofie in mijn emerging anthropological thinking, maar ik zou er ook een pint mee hebben gedronken omdat hij zo rock-'n-roll was: een genie en een fuifbeest tegelijk. Andere keuzes liggen meer in de richting van waar ik tegenwoordig mee bezig ben, zoals een babbel met Frantz Fanon, één van mijn absolute helden, of met Patrice Lumumba, Martin Luther King en andere strijders tegen racisme. Mensen om naar te luisteren, om al die verwaarloosde stukken wereldgeschiedenis te helpen plaatsen, en dat witte kader – waarvan we zo van doorweekt zijn dat we het nog amper beseffen – mee te helpen ontmantelen. Het zijn de stemmen die lange tijd amper gehoord zijn die er het meeste toe doen om inzicht te krijgen in hoe wit ons kader is."
Als u een drankje was, wat zou u dan zijn?
"Een grote kan Mexicaanse margarita met een dikke rand extra spicy salt om duimen en vingers bij af te likken."
Reactie toevoegen