Niet elke wetenschapper houdt zich bezig met proefbuizen, deeltjesversnellers of lasers. Dr. Schamperstein kiest voor een theoretische aanpak en baant zich een weg door formules, berekeningen en kennis om zijn licht te schijnen over een prangende maar absurde vraag.
'Charlie and the Chocolate Factory' lijkt op het eerste gezicht een hartverwarmende kinderfilm, maar schijn bedriegt. Bij nader inzien blijkt de magische fabriek eerder op een helse, ongereguleerde nachtmerrie. Een aandachtige blik op de veiligheid en arbeidsvoorschriften binnen het bedrijf schetst een donker beeld van de chocoladetovenaar.
Een Gouden Kans
Door een gouden ticket in een chocoladereep mag Charlie (of Sjakie, zoals onze noorderburen hem genoemd hebben) de chocoladefabriek van de mysterieuze Willy Wonka bezoeken met zijn opa, die trouwens tot voor kort parasiteerde op de sociale zekerheid middels het faken van bedlegerigheid. Vanaf ze daar aankomen, blijkt dat de fabriek bemand wordt door slaven en bij elk nieuw deel van het gebouw wordt een kind op mysterieuze wijze opgeblazen of ontvoerd door kwade eekhoorns. Telkens als een van deze bijna-fatale ongelukken plaatsvindt, beginnen de Oempa Loempa's, die Wonka uit de jungle haalde met de belofte ze cacaobonen te geven in ruil voor harde, fysieke arbeid, spontaan een liedje te zingen om de kinderen de een of andere levensles bij te brengen. Zijn er dan echt geen veiligheidsregels in deze waanzinnige fabriek?
Rules aren’t meant to be broken
Gelukkig zijn er instanties zoals de Europese Unie (EU), die ons met hun regels behoeden voor zulke gevaarlijke situaties. De chocoladefabriek bevindt zich hoogstwaarschijnlijk in het Verenigd Koninkrijk. De schrijver van het originele verhaal, Roald Dahl, was immers een Brit. Het Verenigd Koninkrijk ligt, althans tot die dekselse brexit zich voltrekt, in de EU. Dit betekent dat Willy Wonka eigenlijk de Europese regels zou moeten volgen, maar niets blijkt minder waar. Het feit dat doorheen de film bijvoorbeeld geen enkel veiligheidsbord te zien is, zelfs niet naast de chocoladerivier waar Duitse kinderen zomaar in kunnen vallen, is ronduit gevaarlijk. Merk ook het gebrek aan nooduitgangen op. Bepaalde delen van de fabriek lijken bovendien enkel toegankelijk via een reusachtige vikingboot. Waar moeten de werknemers naartoe als er bijvoorbeeld een brand uitbreekt? Het is geen geheim dat Wonka weinig interesse toont in de veiligheid van de kinderen die zijn fabriek bezoeken, maar zelfs zijn eigen werklustige helpers worden dus volledig aan hun lot overgelaten.
Dit is niet het enige moment waarop we zien dat Wonka zijn werknemers/slaven moedwillig in gevaar brengt. Op een bepaald moment gebruikt hij hen zelfs openlijk als proefkonijn. De kauwgom die mensen in gigantische blauwe bessen doet veranderen, blijkt al op meerdere werknemers getest. Naast het feit dat er alweer geen waarschuwingen te vinden zijn, doet Willy Wonka - behalve dan een passieve opmerking - niets om de kauwgrage Violet te stoppen. We kunnen alleen maar aannemen dat hij het beu was om op zijn eigen werknemers te testen.
Uit al het voorgaande kunnen we enkel besluiten dat Willy Wonka een gevaarlijke, egoïstische maniak is die zijn werknemers betaalt in bonen en de EU-regels volledig aan zijn gelakte schoen lapt. We zien nooit uitdrukkelijk waar de winst van de fabriek naartoe gaat, maar de Leave-campagne voor de brexit zou geen slechte gok zijn.
Reactie toevoegen