Dat deze film niet teleurstelt, is ondertussen al uit de recensies van meerdere nieuwssites gebleken. Van de cinematografie en het acteerwerk stonden velen versteld. Maar wat valt er nog te vertellen over het daadwerkelijke verhaal, het detailwerk en de uitkomst?
Een vergelijking tussen 'The Dark Knight' en de nieuwe 'Joker' zou ons even ver leiden als een vergelijking met alle tientallen films over de Joker samen. Hoewel Joaquin Phoenix voor deze rol geen method acting heeft beoefend, wordt de acteur wel gezien als de geknipte persoon voor deze rol. De man kan dansen, op een bijzonder bizarre manier lachen en vooral veel mensen aan het huilen brengen.
Het maken van deze film leek voor veel mensen een daad van overmoed. Ten eerste zaten de makers met het probleem dat 'Joker', u raadt het al, de Joker moest portretteren. Een onmogelijke opdracht. Zo zijn de meeste comicfans strenger ten opzichte van de acteur die het waagt zijn make-up en pak aan te doen, dan de meeste katholieken zijn ten opzichte van een nieuwe paus. Zeker na de heiligverklaring van Heath Ledgers Joker leek deze film gekkenwerk. En natuurlijk was na 'Justice League', 'Suicide Squad', en 'Batman vs Superman' het vertrouwen in DC nogal ver te zoeken.
Los van deze kwestie zat de film ook met een groot conceptueel probleem. De Joker heeft geen officiële origin story, zoals bijvoorbeeld 'Spider-Man' of 'Batman' . In tegenstelling tot zo'n beetje ieder ander personage op de gekleurde pagina's van DC, was de Clown Prince of Gotham altijd een uitzondering. Het personage lijkt dan ook zo onrealistisch over the top, dat het leek alsof iedere verklaring voor zijn gedrag enkel het personage teniet kon doen. Een foute opvatting, zo bleek.
"Het karakter lijkt dan ook zo onrealistisch over the top."
Op Jokers origine, grotendeels onbestaande, wordt soms echter gealludeerd in comics en films met raadseltjes en contradictorische uitspraken. Toch is er één terugkerende zin, die de Joker zelf vaak als verklaring geeft voor zijn gedrag. All it takes is one bad day. Wat 'Joker' doet, is die zin nemen en compleet op zijn kop draaien. Arthur Fleck - u hoort het goed, hij heeft een naam - heeft last van een mentale ziekte waardoor hij in stressvolle situaties moet lachen. Zoals ondertussen wel geweten is van Gotham, zijn de inwoners hier niet zacht voor mensen die niet in het correcte plaatje passen. Hij wordt gepest, uitgelachen en niet zelden in elkaar geslagen. Hij woont bij zijn moeder, zijn vader is onbekend. Na enkele uit de hand gelopen pestpartijen slaat hij aan het moorden. Ondanks het feit dat de mensen die hij vermoordt vrij onsympathiek worden geportretteerd, is het toch opmerkelijk hoe snel deze moorden hem vergeven kunnen worden tijdens het kijken naar de film.
Geen one bad day dus, maar een heel slecht leven. En als je al die dingen ziet, wordt het ontzettend moeilijk om mensen verantwoordelijk te houden voor hun daden. De film wil zeker niet dat je Arthur zijn moorden vergeeft, maar anderzijds wordt het wel heel duidelijk dat je hem niet verantwoordelijk kunt noemen voor het leger aan factoren buiten zijn bereik, dat hem langzaam tot een breekpunt brengt. We volgen de aftakeling van zijn geest, zijn al dan niet samenhangend verleden en enkele duwtjes in de rug uit zijn omgeving. Het sublieme aan de film is dat hij je iemand als de Joker doet begrijpen. Samen met ongelooflijk sterk cinematografisch werk, een soundtrack die je op het puntje van je stoel houdt en acteerwerk dat Jokers lach geloofwaardig kan maken, zeggen wij het nu al: Joker is een meesterwerk.
Reactie toevoegen