Eerst en vooral mag mijn begrafenis geen te grote aangelegenheid worden. Niet per se in intieme kring, een uitgebreide intieme kring klinkt wel goed. Groot, maar toch klein genoeg om een zekere gemoedelijke sfeer te verkrijgen. Geen gemakkelijke opdracht, maar jullie vinden wel een manier.
Akkoord, een overlijden is in onze westerse samenleving een zeer droevig gebeuren. Er hoort en hoeft niet gefeest en gedanst, maar ook niet uitvoerig gehuild te worden. Vrienden, familie en kennissen mogen dan ook uitvoerig anekdotes over mijn leven vertellen. Van de meest gênante en hilarische verhalen tot de iets serieuzere kanten van mijn beëindigde levenswandel. Van mijn liefde voor Michel Wuyts en José De Cauwer tot mijn soms wel kleurrijke sokken.
Hoewel ik zelf voornamelijk nogal vaak naar donkere kleren grijp, wens ik op de uitvaart geen zwarte mars. Een tintje rood hier en daar, of voor de avonturiers een beetje groen of blauw. Ook al is het maar een detail in je outfit, het zorgt voor wat meer fleur.
En er zal muziek zijn. Geen eindeloos gesnik op het zoveelste pianoliedje, een 'Nightcall 'van Kavinsky of 'In The Shade Of The Sun' van Kapitan Korsakov zullen de kerk vullen met warme maar toch niet misplaatste muziek.
De communie hoeft niet, tenzij iedereen honger heeft.
Het woord is gevallen: de kerk. Hoewel ik niet gelovig ben, kan ik me maar moeilijk een betere setting voor een begrafenis dan een kerk inbeelden. Het is groot, plechtig en zorgt niet voor een versmachtend gevoel als je met veel mensen dicht op elkaar zit. Ik sta open voor suggesties. Als er andere ruimtes zijn die aan bovenstaande vereisten voldoen, heb je hier alvast mijn fiat.
Dan nog een reeks kleine zaken, voornamelijk plechtigheden. De communie hoeft niet, tenzij iedereen honger heeft. Het geld in het mandje gooien hoeft echt niet, uw aanwezigheid is al meer dan voldoende. In een bruine houtachtige kist moet je mij niet leggen. Een moderne maar sobere versie volstaat.
Ik had deze plannen graag wat uitgesteld, nog een dikke vijftig jaar, maar daar steekt de kersverse Vlaamse regering een stokje voor. In de loop van volgende week plan ik dan ook mezelf in de vorm van zelfverbranding op te offeren, in de hoop een revolutie tegen de harde knip te ontketenen.
Reactie toevoegen