Recent werd als alternatief voor de klassieke ‘Dikke Van Dale’ een nieuw woordenboek uitgebracht met tal van nieuwe, maatschappelijk relevante toevoegingen: ‘De Kloeke Van Dale’. “Een gemiste kans,” vindt Arrizone Laroi van Unia: “Deze nieuwe editie was een uitgelezen kans om de fatshaming in de Nederlandse taalcultuur te counteren.” Velen vonden dat het ‘dikke’ van de Van Dale een reliek was uit ver vervlogen tijden. Er is nu wat commotie ontstaan rond wat die ‘kloeke’ in de titel daar nog doet.” Een studente getuigt: “Dat boek is amper zo dik als mijn dijbeen, en dat noemen ze al kloek? Telkens als ik een woord zal opzoeken, zal ik geconfronteerd worden met de onrealistische verwachtingen die de maatschappij me oplegt.” Het zijn vooral de studenten van de Faculteit Letteren en Wijsbegeerte die nog wel eens een woord in een papieren woordenboek opzoeken, dus deze tedere zielen zijn hier het voornaamste slachtoffer van. Uiteraard zijn er ook mensen die volledig achter de titel staan. Zo is er Johnny De Man, een zeer mannelijke man zonder onzekerheden, die zeer sterk in zijn schoenen staat en nooit of te nimmer waardering of affectie van anderen nodig heeft. “Soms moet je gewoon zeggen waar het op staat. Dat boek is gewoon dik. Kloek is zelfs nog een eufemisme. Ik moet dat wel meedragen in mijn rugzak, he. De taal zou beter eens op dieet gaan. Dat zou een veel aantrekkelijker en sensueler woordenboek opleveren. De esthetiek is toch het voornaamste doel van dat boek? Wie geeft er nu om de inhoud?”
Reactie toevoegen