Afgelopen paasvakantie werden connecties gelegd tussen studenten van de Universiteit Gent en studenten van Moi University in Eldoret, een stad in Kenia. Hoe verhouden de contexten zich tegenover elkaar? Een ervaring ten zuiden van de evenaar.
Ons beeld van het onderwijs wordt grotendeels bepaald door de media. We kennen het systeem waarin we ons bevinden, en vanuit films weten we vrij goed hoe het eraan toe gaat in landen zoals de Verenigde Staten of het Verenigd Koninkrijk. Wanneer het op de Afrikaanse landen aankomt, scheppen de media een veel minder duidelijk beeld van hoe het er daar aan toe gaat. Daarom: een verslag van onderwijs in Kenia!
Student societies zijn niet georganiseerd per richting of faculteit, maar er is een resem aan culturele verenigingen
Thatcher meets Moi
Tijdens een uitwisseling tussen de UGent en Moi University in Eldoret, Kenia konden studenten de verschillen en gelijkenissen in levende lijve aanschouwen. Deze universiteit werd genoemd naar Daniel arap Moi, de tweede president van Kenia. Er werd een rondleiding gegeven op de main campus, net buiten de stad. Deze main campus is een eiland, mooi afgesloten van de rest van de stad. De verschillende faculteiten hebben hun eigen gebouw, met ertussen een zee van geel gras. Het biedt toch enige luxe dat de wandeling van het gebouw voor social sciences naar dat van de information sciences een vijftig meter is, in plaats van de tocht van de Universiteitsstraat naar De Sterre. Het gebouw van de information sciences bevat overigens een bibliotheek die niet genoemd is naar Moi, maar naar een ander staatshoofd, van een ander land. The Margaret Thatcher University Library is er gekomen na het bezoek van the Iron Lady in 1985. Hoewel de stichting van de universiteit zelf dateert van na de onafhankelijkheid van Kenia, is ze nog stevig gelinkt aan de voormalige koloniale bezetter.
Bruisend studentenleven
Het studentenleven is er minstens even bruisend als hoe we het hier kennen. De verschillende student societies zijn niet georganiseerd per richting of faculteit, maar er is een resem aan culturele verenigingen zoals een filmclub en een fotografievereniging. Twee zaken die we aan de UGent niet kennen, aangezien die tweede een stille dood is gestorven. Daarnaast kent sport een belangrijke rol in het studentenleven. Er zijn trofeeënkasten gevuld voor rugbytoernooien, atletiekwedstrijden en andere sportieve verwezenlijkingen.
Student leaders schoppen het maar al te vaak ver in de politieke wereld
Stuvers overal
Aan de UGent kennen we studentenparticipatie met studentenvertegenwoordigers in de Raad van Bestuur en de Gentse Studentenraad. We polsen naar de stand van het stuverschap aan Moi University bij de vicedecaan van het department of social sciences. Zij vertelt ons dat enkele weken geleden de verkiezingen voor student leaders hebben plaatsgevonden. Deze zouden ook zetelen in de hoogste organen van de universiteit. Op dat moment liep er een soort van opleiding die hen zou moeten voorbereiden op hun functie. Deze voorbereiding omvat onder andere public speaking skills en wordt voorzien door de universiteit zelf. Een student, die - toegegeven - op dat moment nog binnen gehoorsafstand van de vicedecaan staat, vertelt ons dat velen op deze studentenvertegenwoordigers stemmen en dat, als zij problemen aankaarten, het universiteitsbestuur daar vrij snel op inspeelt.
Een tweede student weet ons te vertellen dat student leaders het maar al te vaak ver schoppen in de politieke wereld. Ze zullen er wellicht niet dezelfde opvattingen hebben als sommige studentenvertegenwoordigers die dat bij ons doen. Er werd ons door een andere student echter ook verteld dat de studentenvertegenwoordigers die opkomen voor de verkiezingen op voorhand worden geselecteerd door het universiteitsbestuur. Er is dus weinig keuze voorhanden.
Retourtje van de universiteit
Enkele dagen later wordt er verder gepraat met lokale bewoners over schoolgaande kinderen. Na een kerkbezoek op palmzondag vertelt een medekerkganger ons dat velen van het dorp hun kinderen zien vertrekken naar de universiteit met hoop op een betere toekomst. Maar na enkele jaren keren ze terug na een zoektocht naar werk, om uiteindelijk toch opnieuw op de familieboerderij te komen werken. Niet iedereen vindt de weg naar de universiteit, en toch zitten diegenen met een diploma nog niet gebeiteld voor een glorieuze toekomst. Eén ding verandert nooit: de informaticastudenten waarmee we spraken maakten zich absoluut geen zorgen over hun toekomst na afstuderen.
Reactie toevoegen