Het leven is zwaar. Dat kan elke student wel beamen, en ik doe niets liever dan andere studenten te overstelpen met mijn stress en problemen. Misschien moet ik maar eens mijn verhaal uit de doeken doen tijdens de praatavond van Kajira (01/04) en zo mijn vrienden bevrijden van ellenlange monologen over hoe desastreus mijn leven is. Voel ik mij daarna nog altijd even leeg en nutteloos, dan hoop ik dat cultuur mijn leven weer kan opwaarderen! Gelukkig organiseren de knakkers van Kring Moraal en Filosofie een Street Art Wandeling (02/04).
Wanneer ik mijn dieptepunt bereik, smeer ik mijn keel met een pintje of zeven en toon al mijn talenten op de zangavond van het Gents universitair koor (05/04), want niets beter dan een paar valse noten om je lichaam te ontstressen.
Zit ik hierna nog steeds in de put, dan ga ik na of het gezegde mens sana in corpore sano wel klopt. Ik loop mee doorheen het Zuiderpark, kijk naar de prachtige groene omgeving, hoor de fluitende vogeltjes, voel de frisse bries doorheen mijn wapperende haren … of eerder strompel ik bezweet mee op Filolopica (Filologica, 9/04).
Nu weet ik nog steeds niet hoe ik terug op de utopische route raak, misschien kunnen enkele sterke vrouwen mij helpen? Tijd om eens na te gaan of deze nog bestaan op de lezing van Lieselotte Thys over quota en vrouwenvertegenwoordiging (Liberaal Vlaams studentenverbond, 13/04). En ja hoor, de vastberaden vrouwen bestaan nog.
Nu ik terug geloof in het sterke geslacht, wil ik graag in deze hogere, positieve sferen blijven. Dat doe ik tijdens de vriendjes- en familiecantus van ‘t Stropke (13/04). Feesten, drinken en zingen brengen mijn positive fluids terug in balans en ik ga dan ook een hele nacht door. Deze weken waren zwaar. Moe maar voldaan is het tijd dat ik dit hoofdstuk afsluit. Een babbeltje slaan met de vriendelijke studentjes van Verkeerd geparkeerd (15/04) over mijn wilde avonturen lijkt mij perfect en zo bespaar ik mijn vrienden weer urenlang geleuter!
Reactie toevoegen