Afrika Filmfestival

Noem eens één film die geproduceerd werd op het Afrikaanse continent. Black Panther telt niet: die is opgenomen in Zuid-Koreaanse en Amerikaanse filmstudio’s. De meeste mensen zullen dit niet kunnen, en dat is erg jammer. Er gaat namelijk een volledig stuk geweldige cultuur aan hen voorbij. “De Afrikaanse film is niet zo bekend in Vlaanderen, mensen weten er maar bitter weinig over. Toch is er in veel Afrikaanse landen een bloeiende filmindustrie. Kijk naar landen zoals Rwanda, Nigeria en Zuid-Afrika, maar ook naar Noord-Afrikaanse landen", vertelt Annelies Verdoolaege, coördinator van het Afrika Filmfestival in Gent.

Eindelijk eens iets anders

Naar dit filmfestival kom je om nieuwe dingen te ontdekken. In eerste instantie film, maar je kan er ook nieuwe muziek leren kennen. Na de film is er steeds een bespreking waar je meer informatie krijgt en zo leer je veel bij over Afrika. Het Afrika Filmfestival in Gent is een dochterproject van het grote Afrika Filmfestival in Leuven. Dat bestaat al 25 jaar en bouwde doorheen die periode een grote naam op. De afdeling in Gent is vier jaar geleden opgericht, net als in vele andere Vlaamse steden zoals Kortrijk, Antwerpen en Brussel.

Naar dit filmfestival kom je om nieuwe dingen te ontdekken

Het initiatief van deze Gentse tak van het festival is een samenwerking tussen het intercultureel centrum ‘De Centrale’ en het Africa Platform van de UGent. Dit platform, waar Verdoolaege voor werkt, heeft als doel de samenwerking te bevorderen tussen de Universiteit Gent en universiteiten in Afrika, oorspronkelijk vooral op academisch vlak. “Dit doen we in de vorm van uitwisselingsprojecten, maar ook door samen doctoraatsstudenten te begeleiden, onderzoek te doen en te publiceren. Het hoofddoel van het platform is dus om samen te werken op academisch vlak, maar daarbij komen andere evenementen om studenten te informeren over het Afrikaanse continent. Zo organiseren we elk jaar dit filmfestival en in het najaar de Mandela Lecture over Zuid-Afrika. Die activiteiten zijn openbaar en bereiken zo een veel breder publiek dan enkel de academische wereld.

Met dit filmfestival proberen we aan positieve beeldvorming te doen. We proberen dus ook de vaak foute, door de media aangereikte stereotypen te weerleggen

Met dit filmfestival proberen we aan positieve beeldvorming te doen. We proberen dus ook de vaak foute, door de media aangereikte stereotypen te weerleggen.” Sinds dit jaar werkt het Africa Platform samen met vier diasporaverenigingen. Senegal Bantamba, AFAM, Women Up en S-eau-S Sahel zijn verenigingen die gebaseerd zijn in Gent en opgericht zijn door mensen uit verschillende Afrikaanse landen om contact te krijgen met mensen uit hetzelfde land van herkomst. Door deze organisaties te betrekken, wordt er een betere link gelegd tussen het festival en de culturen die ze willen tonen.

Coming soon

Het filmfestival in Gent ging van start op woensdag 20 maart en begon met topper Yao, een Senegalese film over een dertienjarig jongetje. Hij is enorme fan van de Franse acteur en schrijver: Seydou. Wanneer Yao hoort dat Seydou naar Dakar komt om zijn nieuwste boek te promoten, beslist de kleine jongen naar daar te gaan. In de hoop zijn grote idool te kunnen ontmoeten gaat hij op pad. Het is een ontroerende film die de reis van Yao heen en terug volgt. De film ging in première op het filmfestival en is vanaf nu ook te zien in de cinema. In Gent kan je hem gaan bekijken in Studio Skoop. Al is dit wel een uitzondering: de meeste van de Afrikaanse films kan je enkel zien op het festival zelf. Het is dus echt een unieke kans.

Geniet zelf

“Mensen die hier naartoe komen, hebben natuurlijk meestal al een open geest. Zoals de film die gisteren vertoond werd, daar zit inderdaad wel zo een beetje typisch Afrikaanse humor in. Maar ik denk dat iemand met een Westerse visie dat ook wel kan appreciëren. Het is altijd een combinatie van kwalitatief hoogstaande films, dus op dat vlak steeds mooi in beeld gebracht met gepaste muziek”, vertelt Verdoolaege. Het Afrika Filmfestival is dus eigenlijk iets wat je niet wilt missen. Zeker niet als je ook eens wat écht nieuwe dingen wil zien. Als je zin hebt gekregen om zelf wat films mee te pikken, kijk dan zeker eens op de site van het Afrika Filmfestival. Het festival loopt nog tot 11 mei met vertoningen over heel Vlaanderen. Heb je een Tinderdate of een afspraak met je etnocentristische grootmoeder? Dan is dit de ideale activiteit!

The Train of Salt and Sugar

Schamper mocht aanwezig zijn bij de vertoning van The train of salt and sugar, een film uit Mozambique over de treinverbinding tussen Nampula met Malawi tijdens de burgeroorlog die het land teisterde in ‘89  - een zeer gevaarlijke rit over een gesaboteerd spoor met een constante dreiging voor gewapende rebellengroepen. De trein wordt beschermd door het leger, maar ook zij gaan hun boekje soms te buiten. De kolonel gelooft dat de rebellen via hun beschermgeesten meeluisteren over de radio en weigert dus alle vormen van contact met de buitenwereld. Er doen verhalen de ronde dat de treinmachinist in een makaak kan veranderen. De enorme stress van die rit zorgt dus voor bizarre verhalen en bijna paranoïde gedachten. Dit soort thema's zorgen ervoor dat de film diepere cultuurlagen toont en je wordt meegesleurd in de waargebeurde verhalen.

Taboe doorbroken

Voor de nabespreking van de film werd een minuut stilte gehouden voor de slachtoffers van de cycloon Ida die Mozambique trof op 18 maart. Daarna was er plaats voor debat over economie, feminisme en theater. De ambassadeur van Mozambique, Tarcisio Buanahagi, vertelde dat Mozambique de laatste jaren economisch gestabiliseerd is en nu klaar is voor investeringen in de grondstofrijke noordelijkere gebieden van het land. Hij vreest wel dat de recente, ongewoon zware cycloon die het land doorkruiste, een rem is op de economische ontwikkeling van het land, dat al veel heeft moeten verwerken de laatste decennia. De natie zelf onthaalt de film trouwens niet goed omdat ze hun land afgeschilderd zien als een gevaarlijke plek. Blijkbaar wordt de film in Mozambique zelf ook niet echt vertoond, hij is bedoeld voor een internationaal publiek. In Mozambique gaat men liever naar theater, alle acteurs in de film komen daarom ook uit de theaterwereld. The train of salt and sugar werd trouwens ook geproduceerd door een Portugees en krijgt daarom voornamelijk in Portugal veel aandacht. De film werd ook bediscussieerd vanuit feministisch oogpunt door Fernanda Maerevoet omdat hij een slecht beeld schetst van de positie van de vrouw in Mozambique, die sinds de burgeroorlog veel verbeterd is. Volgens de ambassadeur moet je het feminisme in het land daarbij ook altijd in het juiste daglicht zetten: in het zuiden van het land waren vrouwen al langer zeer geëmancipeerd omdat de mannen in naburige landen gingen werken, de emancipatie van vrouwen in het Westen na de Tweede Wereldoorlog indachtig.