Low Land Home

Uw (harts)tocht in het donker

Je hebt ze misschien voorbij zien waaien in Humo’s Rock Rally, herkende hier en daar een gastmuzikant of je hebt gewoon eindelijk de kelder gevonden waar mistroostige zielen zich tegenwoordig verenigen. Low Land Home is springlevend en maakt dat helemaal waar met hun gloednieuwe album Out of My Mind. Een fijne ontmoeting met Jo Geboers en Pieter-Jan Jordens.

Michiel Devijver

Laat ons beginnen bij het begin. Wanneer zag Low Land Home het levenslicht?

Jo: "Low Land Home startte in mijn hoofd. Ik ben eerst op mijn kamer zelf muziek beginnen maken en leerde later Jolien Bové, onze toetseniste, kennen, omdat ik nood had aan een tweede stem. We werkten toen met een geprogrammeerde drumbeat, maar dat voelde toch allemaal te geknutseld aan. Toen ben ik eigenlijk vrij snel met de zoektocht naar een band begonnen."

Pieter-Jan: "Ik zit ook een beetje in die vriendengroep. Jo had me toen eens gevraagd of ik het niet zag zitten om wat in te spelen, en dan of ik niet mee in zijn band wou stappen. Ik zag dat onmiddellijk zitten en zou wel zien hoe het verder liep. Als muzikant wil je je natuurlijk betrokken voelen bij het geheel."

En, hoe bevalt het intussen?

Pieter-Jan: "Het is sindsdien alleen maar beter geworden. In het begin was het vooral het idee en het concept van Jo, maar doordat wij erbij gekomen zijn en nummers zijn beginnen herschrijven, hebben we onze eigen inbreng daar wel verregaand in kunnen verwerken. Op zo'n manier dat het eigenlijk niet langer aanvoelde als een soloproject."

Jo: "Het is bijzonder leuk dat dat heel dynamisch en natuurlijk is verlopen. Het feit dat we een contrabas hebben, was eigenlijk een voorstel van Muriel Boulanger. Zelf had ik dat er nooit echt bij gehoord. Het geheel is qua muzikaliteit veel rijker geworden. We bekijken nummers ook steeds met de vraag: wat heeft het nog nodig? En dan komen er heel uiteenlopende ideeën uit, omdat onze achtergronden ongelofelijk divers zijn."

Jo: "Ik vind het wel leuk om een beetje tegendraads te doen"

Pieter-Jan: "In het begin botste dat soms wel, omdat we elkaars invloeden nog niet genoeg begrepen. Het beste kompas blijft constant bij elkaar aanvoelen of je op dezelfde lijn zit. Het is ook een oefening geweest om dan een idee los te laten. Want beginnen knippen en plakken omdat het moét werken, dat lukt niet. Misschien nog in de studio, maar dat valt compleet in het water wanneer je live speelt. Het is dus af en toe zoeken wie we zijn als band, omdat onze muziek vol tegenstellingen zit. In de muzieksector is dat meer een nadeel, omdat je niet in één hokje valt in te delen."

Jo: "Ik vind het eigenlijk ook wel leuk om een beetje tegendraads te doen."

Pieter-Jan: "Dat is minder makkelijk, maar dat maakt het ook wel interessanter. Uiteindelijk weten we nu al beter dan vroeger waar we naartoe gaan. Die identiteit van wie we als band zijn, die kan ook best nog veranderen. Uiteindelijk moet je er zelf als artiest achter kunnen staan."

The National komt vaak specifiek ter sprake wanneer men Low Land Home probeert te plaatsen.

Jo: "Ja, inderdaad. Wat ik, als je puur naar songteksten kijkt, best vreemd vind. Voornamelijk qua stem wordt die gelijkenis getrokken, maar onze opbouw en nummers zelf zijn toch wel anders. Maar ik ben uiteraard blij met zo'n compliment, want het blijft een van mijn favoriete bands." 

Jullie gloednieuwe debuutalbum Out of My Mind zag amper drie weken geleden het levenslicht. Hoe verliep dat hele proces tot de officiële release?

Pieter-Jan: "Alles is opgenomen in één weekend, wat echt straf is. Alleen de vocalen zijn pas later toegevoegd, maar Jo heeft dat op één dag, wat ook uitzonderlijk is, ingezongen."

Jo: "We hebben daar wel hard aan gewerkt, hoor. Op vijf dagen tijd stond de hele plaat erop. We hebben toen ook heel wat pilot takes gemaakt, bedoeld als referentie voor onszelf waar we al stonden, daar zijn wel enkele leuke dingen uit voortgekomen. Het introstuk van No Need to Run is zo'n take, omdat we dachten dat we die intro nooit meer op dezelfde manier gespeeld gingen krijgen. Als je goed luistert naar het einde van Out of My Mind, dan hoor je zo'n toek, omdat ik mijn microfoon wilde neerleggen, maar die toevallig tegen een glas aanbotste. Dat zijn zo van die kleine extra's die ik wel leuk vind, omdat ze een nummer écht maken."

"Dat zijn zo van die kleine extra's die ik wel leuk vind, omdat ze een nummer écht maken."

Pieter-Jan: "De clip van There heeft Jolien zelf in elkaar gestoken. Al het beeldmateriaal dat daarin voorkomt, hebben we gemaakt tijdens dat opnameweekend. Het is tof dat iedereen er op zijn manier wel mee bezig is. Het feit dat niet alleen de muziek, maar ook het totaalpakket belangrijk is, en hoe we onszelf vorm kunnen geven."

In dat totaalpakket zitten ook live-optredens. Hoe geven jullie die vorm?

Pieter-Jan: "Bij het nadenken over wat we precies op de plaat wilden, waren we niet direct bezig met hoe we dat live zouden brengen. Ik ben wel van mening dat er echt een verschil tussen mag zitten. Fans die wat vaker naar ons komen kijken, willen live ook eens iets anders dan wat ze op Spotify horen, hé. "

Bart Salembier

Er zijn ook heel wat fijne gastmuzikanten te horen op de nieuwe plaat. Hoe zijn die samenwerkingen precies ontstaan?

Jo: "Patricia Vanneste kende ik nog van vroeger, toen ik in een ander bandje speelde. Toevallig zijn we elkaar nog eens tegengekomen in het Gentse en ze vroeg hoe het met mijn muziek ging. Zo is de bal beginnen rollen. Gianni Marzo kende ik ook al langer. Ik dacht dat we zoiets wel konden gebruiken. Dat was ook gewoon de juiste, sfeervolle sound op het juiste moment."

Pieter-Jan: "Als groep hebben we Gianni uiteindelijk leren kennen toen we het voorprogramma deden van Marble Sounds. Dat was de eerste keer dat hij ons bezig hoorde."

Zijn er nog Belgische artiesten waarmee jullie het podium of de opnamestudio willen delen?

Jo: "Op dat vlak zijn we echt wel enorm dankbaar, omdat we van heel wat bands waar ik fan van ben, al eens als voorprogramma hebben mogen spelen. Dat lijstje is nu al fantastisch. Ik zou het zelf misschien wel cool vinden om eens met Reena Riot, mijn zanglerares, samen te werken. Ik zag ze een aantal weken geleden in de Handelsbeurs en dat lijkt me wel zalig."

Pieter-Jan: "Amatorski! Daar keek ik vroeger echt naar op, op stilistisch vlak en het gevoel dat ze overbrengen. Zo eigenzinnig en schoon. Zij mogen dus ook altijd bellen." (lacht)

Pieter-Jan: "Fans willen live ook eens iets anders dan wat ze op Spotify horen"

Stel dat jullie zelf een voorprogramma mochten kiezen voor Low Land Home, waar denken jullie dan aan?

Jo: "Sowieso ook een jonge, beginnende band. Ik vind het belangrijk dat muzikanten elkaar helpen en dat je in een bepaald milieu kan vertoeven van viendschappelijkheid en connectie."

Pieter-Jan: "Je geeft die gasten daardoor ook de kans om eens op een professioneel podium te staan."

Laten we met een clichévraag afsluiten. Wat brengt de toekomst nog voor Low Land Home?

Jo: "Goh, ik ga ook met een clichéantwoord antwoorden: dat we gewoon mogen blijven doen wat we aan het doen zijn. Dat we mensen mogen blijven bereiken met de boodschap die we willen overbrengen. Het feit dat zij naar een optreden komen en vertellen dat het bij hen binnenkomt, dat is voor mij het belangrijkste. Die verbinding met mensen opbouwen, vind ik bijzonder leuk."

Pieter-Jan: "Ja, dat is zalig. Dat je zo'n impact kan hebben op mensen, is voor mij de reden waarom ik artiest ben."

0
Gemiddeld: 5 (1 stem)

Reacties

Bericht: 
Gewoon Toppie Super! !!

Reactie toevoegen