Prehistorische Examenhorror

Straffe verhalen uit de jaren stilletjes

Voel je de hete adem van de komende blok al in je nek? Zie je er al enorm tegenop om je terug te trekken in je kamer of de bib in het bitter eenzame gezelschap van je cursus? Wij gingen op zoek naar de strafste examenverhalen van vroeger om jullie gemoed te verlichten!

"Examens? Vroeger waren het pas examens! Nu moeten jullie twee keer per jaar eens een paar pagina's leren." Dit soort schertsende opmerkingen van pompeuze ouderen zijn we allemaal wel gewend. Maar klopt er eigenlijk wel iets van die straffe uitspraken? Wij gingen bij ex-proffen en -studenten op jacht naar sterke verhalen.

Pol&Soc

"Ik had in mijn derde of vierde jaar in de licenties een keuzevak politieke antropologie. Ik heb toen regelmatig een les geskipt en dat werd me op het examen niet in dank afgenomen. Ik had vijf vragen en na de tweede vraag besloot de toenmalige prof dat ik maar een elf verdiend had - toen moest je nog een twaalf hebben om het niet opnieuw te moeten doen. Hij vulde bij de derde, vierde en vijfde vraag al mijn punten in, terwijl ik de vragen nog moest beantwoorden. Die laatste vragen kende ik heel goed, dus ik moest zeker meer hebben gehad. Maar nee dus, een elf it was. Dat werd een herexamen! Ik kookte inwendig maar toen was dat not done om daar tegenin te gaan. Het was zijn manier om het mij betaald te zetten dat ik niet genoeg naar de les gekomen was tijdens het jaar. In tweede zit was ik er gelukkig wel door!"

Het grote voordeel was dat als je snel was, je makkelijk twintig kon halen.

Chemie

"Het vreemdste examen dat ik heb meegemaakt in mijn studententijd was voor een vak waarbij de prof zelf niet goed leek te weten welke wetenschappelijke methode hij aanhing. In het midden van onze cursus veranderde hij van gedacht en ging hij op een andere manier verder. Op het examen moesten we weten uit welke helft van de cursus de vraag kwam om het juiste paradigma te hanteren. Het was dus gekkenwerk om jezelf te dwingen om plots op een geheel andere manier te denken tijdens eenzelfde examen."

Psychologie

Algemene psychologie

"In de eerste kandidatuur hadden we een vak Algemene Psychologie, waarvan de professor bekend stond voor zijn schrikbewind in de lessen en vooral tijdens examens. Het schriftelijk examen vond plaats in de voormiddag vanaf acht uur en daarna werd je aan je lot overgeleverd op het mondeling examen. De grote miserie was dat de prof ook gerechtspsychiater was, waardoor hij op elk moment kon opgeroepen worden door de rechtbank. Het tijdstip van het mondeling examen hing volledig af van de agenda van de prof. Je wist dus niet wanneer je examen had en je mocht ook niet weg. Dat examen was dus een regelrechte martelgang. De prof had een systeem waarbij de persoon met de beste punten samen naar binnen ging met de persoon die de slechtste punten had. Zo had je chronologisch iemand met nul gelinkt aan iemand met twintig enzoverder tot de middenmoot overschoot met de tientjes. Steeds werd maar een van de twee doorgelaten.  Het examen zelf bestond eruit dat je met twee vooraan moest zitten en de prof zat met zijn twee assistenten voor je. Degene met de laagste score op het schriftelijk examen moest als eerste antwoorden en als die fout was, ging de vraag naar de ander. Je had bovendien maar drie seconden de tijd om te antwoorden."

De Wereld der Beroepen

"Een van de grootste buisvakken die ik heb gehad in mijn kandidatuur was van een prof die een cursus had geschreven waarin simpelweg een lijst met beroepen werd gegeven met hun beschrijving. De gekste beroepen werden aangehaald. Ik herinner mij dat we moesten weten wat het beroep inhield van iemand die heipalen in de grond moest steken. Op het examen moesten we de juiste beroepen kunnen geven bij de gegeven beschrijving en omgekeerd. Het was dus een echt blokvak waarvoor je alles rats vanbuiten moest kunnen afdrammen. Even dus gewoon je verstand volledig op nul zetten om dingen te leren die je nooit meer zou nodig hebben."

Bibliotheekkunde

"Om aan te tonen hoe maf sommige vakken vroeger wel niet waren, wil ik het vak bibliotheekkunde aanhalen uit mijn tweede jaar. Daarbij hadden we een cursus waarin werd uitgelegd hoe je jouw weg vindt in een bibliotheek. Er was een inleiding over hoe je algemeen dingen opzocht in eender welke bib, maar verder was het specifiek gericht op zijn eigen bibliotheek. Er was dan ook het examen aan het eind van het jaar. Het gekke was dat je daarvoor je turnpantoffels moest meebrengen omdat je binnen een bepaalde tijdsperiode in zijn bibliotheek moest rondsnuisteren om een paar vragen te beantwoorden. Dat was best grappig: vier rennende studenten met eighties kapsels en kledij vergezeld van een paar flashy sportschoenen. Het grote voordeel was dat als je snel was, je makkelijk twintig kon halen. Dat was dan ook mijn enige vak waarvoor ik het maximum haalde!"

Geschiedenis

"In mijn tweede poging eerste kandidatuur had ik een examen voor het vak Pre- en Protohistorie. In die goede ouwe tijd was er geen Minerva, enkel een blad papier waarop stond wanneer je waar moest zijn voor uw examen. Dat fameuse blad hing aan de zijkant van mijn bureau, waar ik het niet kon zien. Ik heb het zeker gelezen. En toch, ik was ervan overtuigd dat ik om elf uur aan auditorium E in de Blandijn moest staan. Er was verdacht weinig volk in de gangen en wanneer ik de deur van het auditorium opende, overviel me een walm van zweet en stank. Met het idee dat ik duidelijk iets verkeerd voor had,  stapte ik naar de assistent en vroeg of ik wel hier moest zijn voor het examen Pre en Proto. Waarop de man even galant antwoordde dat als ik dat in tien minuten kon klaarspelen ik nog alle kans had. In ieder geval liep de prof nog rond tussen auditorium B en zijn bureau, ik zou daar nog eens kunnen proberen. Ik liep de prof inderdaad tegen het lijf en gelukkig kon hij erom lachen. Ik had het einduur van het examen (elf uur) verward met het aanvangsuur. Twee dagen later mocht ik terugkomen om er mondeling voor te gaan. Oef!"

Ik maakte een fatale fout bij het achterstevoren opsommen waardoor ik een 13,99/20 haalde

Economie

Decaan prof. Patrick Van Kenhove

"Om mijn verhaal beter te begrijpen, wil ik kort schetsen hoe de examens verliepen aan de faculteit Economie in de jaren tachtig. Er was één examenperiode in juni waar je examens had van alle vakken die je over het volledige jaar had gevolgd. Je had sowieso herexamens als je geen tien op twintig haalde. Het grote verschil met nu was dat je niet enkel het gebuisde vak opnieuw moest doen om over te gaan naar het volgende jaar, maar ook alle vakken waarvoor je minder dan veertien op twintig haalde. Er was een professor in het eerste jaar waarvan zijn cursus rechtstreeks uit het Duits vertaald bleek te zijn. Voor datzelfde vak moesten we dertig bladzijden leren die bestonden uit een opsomming van winkelsoorten. Op het mondeling examen kreeg ik natuurlijk de vraag om deze winkelsoorten op te sommen. Ik had goed gestudeerd voor het examen waardoor de opsomming vlot verliep. Plots werd ik onderbroken door de prof die mij vroeg de correcte opsomming van achter naar voor te doen zonder ook maar een soort te vergeten. Zo geschiedde, ik maakte een fatale fout bij het achterstevoren opsommen waardoor ik een 13,99/20 haalde. Dus als ik ook maar één herexamen had gehad (gelukkig was dit niet zo) dan had ik het examen opnieuw moeten doen."

Geschiedenis

Thesis troubles

Voor mijn thesis heb ik het geluk gehad dat mijn promotor geen lijst met thema’s had waaruit je mocht of moest kiezen, nee, je mocht doen wat je wilde. Spek naar mijn bek, ik had een thema gekozen en ik vond het enorm interessant! In het tweede thesisjaar voor de herfstvakantie besloot ik een eerste afspraak te maken met mijn promotor nadat ik de eerste 80 pagina’s had doorgestuurd. Ik vroeg hem gelijk of ik op tijd was. "Jongeman, nog nooit zo’n progressie gezien in heel mijn carrière, u bent er vroeg bij." "Euhm, en wat denkt u?" "U mag onmiddellijk de helft van wat je geschreven hebt schrappen." Ik kon wel janken en voelde mijn ogen opwellen. Hij gaf me toen echter de beste tip over hoe je het best een tekst kan schrijven. Stel je voor dat je schrijft met een typemachine. Tik één fout en je moet de hele pagina opnieuw typen. Om voetnoten onderaan een pagina te krijgen moest je zowaar een goochelaar zijn en zodanig mikken dat je niet teveel broodtekst schreef en de voetnoten nog nipt onderaan de pagina krijgen onder een lijntje. Nu verspringt de tekst automatisch als je een voetnoot plaatst. Met andere woorden, in de tijd van de typemachine was niemand bereid om ook maar een zin te veel te schrijven, in herhaling te vallen, of onnodig veel uitleg te verschaffen. "Je schrijft toch voor mensen met voorkennis, niet voor leken, leg niet alles tot in den treurnis uit."

"U mag onmiddellijk de helft van wat je geschreven hebt schrappen." Ik kon wel janken en voelde mijn ogen opwellen.

Geneeskunde

Lang, lang geleden, kregen geneeskundestudenten nog definieerbare vakken als biologie, fysica en (an)organische chemie. Het examen organische chemie had best een schrikbarende reputatie, en met reden. Het examen bestond uit drie rondes, waarbij de volgende ronde slechts kon worden aangevat als de vorige succesvol was afgerond. Een beetje zoals een computerspelletje, maar dan slechts met één leven. De eerste ronde was een soort vraagstuk, kon je dit oplossen dan kon je naar de volgende rondes, die meer theoretisch waren. Een echte afvallingskoers dus, want er waren studenten die na 5 minuten al zeker wisten dat ze een herexamen aan hun been hadden. "Game over! Kom maar terug in september!"

0
Gemiddeld: 1 (1 stem)

Reactie toevoegen