“Of ik al begonnen ben met blokken voor de examens? Ja hoor, willen jullie mijn voorbereiding zien?” Ella, overenthousiaste eerstejaarsstudente Geschiedenis, toont ons trots haar exemplaar van Historici en hun Métier. Wanneer ze het boek openslaat, krijgen we bijna spontaan een epilepsieaanval van de groteske mix aan fluokleuren die ons tegemoet straalt. “Op deze manier heb ik al mijn cursussen én samenvattingen al gestructureerd”, glundert Ella. “Ik heb er een heel systeem voor ontwikkeld: alle belangrijke namen krijgen een roze kleur, minder belangrijke personen oranje. De essentie van een paragraaf duid ik in het geel aan, maar zaken die duiding geven bij die essentie onderstreep ik dubbel in het groen. Niet te verwarren met concrete voorbeelden die de essentie van een paragraaf illustreren: die worden in het blauw gemarkeerd. Belangrijke details krijgen dan weer een pastellila kleur, en voorbeelden bij die nuances zet ik in het zachtroze.” Of Ella weet dat het wetenschappelijk bewezen is dat markeren niet per se helpt bij het verwerken van leerstof? “Ik bemoei me toch ook niet met jouw studiemethode? Flikker op en krijg de tering, man!” Ze gooit ons haar samenvatting van Historische Kritiek, die haast even lijvig is als de originele cursus, naar het hoofd. We grissen hem haastig mee terwijl we wegvluchten, want we zijn er zelf nog niet aan begonnen en hebben gehoord dat je voor dat vak ook wel slaagt als je gewoon de samenvatting leert. De epilepsieaanvallen nemen we er wel bij. Twee maanden later treffen we Ella op de hogeschool. We studeren allebei Communicatiemanagement.
Reactie toevoegen