YouTube radicaliseert. Althans, dat is een standpunt dat eerder dit jaar werd opgeworpen in enkele artikels in de Amerikaanse media. Wie een filmpje van Trump opzet, zou via aanbevolen video’s en autoplay al snel bij bijvoorbeeld het ontkennen van de Holocaust belanden.We hebben allemaal wel al eens vreemde aanbevelingen gekregen, maar zit daar dan echt meer achter?
Waarschijnlijk is YouTube niet zo hard bezig met wereldoverheersing, maar is het een manier van YouTube en Google om ons zo lang mogelijk bezig te houden en zo veel mogelijk advertenties onze richting uit te sturen. Het algoritme is dan ook niet uitdrukkelijk op zoek naar extreme filmpjes, maar naar filmpjes die voordien ook al views en reacties wisten uit te lokken. En dat blijken nu eenmaal vaak sensationele, radicale filmpjes te zijn, luidt het bij de ontwikkelaars.
Het gerucht
Of het nu YouTube of een roddelblaadje is, de menselijke drang naar sensatie valt uit te buiten. Met het miljardje gebruikers dat YouTube heeft, kunnen we dit niet allemaal negeren. Zo’n patroon kan best wel gevaarlijk zijn voor jonge zieltjes die op zoek gaan naar informatie en nog niet helemaal beseffen dat niet alles op internet de objectieve waarheid is. Deze gevaarlijke dimensie werd extra duidelijk toen er enkele columns in prestigieuze Amerikaanse kranten zoals The New York Times verschenen die claimden dat Youtubefilmpjes zouden 'radicaliseren' om extra kijkers te winnen. Ze beweerden hier ook research naar gedaan te hebben.
Over tien uur eens kijken tot wat dit alles heeft geleid
Aangezien wij echter sceptische studentjes zijn, besloten we het zelf eens uit te testen. We regelden enkele computers waar we in verschillende browsers, in incognitomodus en met gloednieuwe accounts filmpjes opzetten. Bestaande accounts lijken ons te biased en daardoor onbruikbaar. We komen nergens tussen, slaan geen (stukken van) filmpjes over om niet aan te tonen dat we ergens geen interesse in hebben. Over tien uur eens kijken tot wat dit alles heeft geleid.
Een radicale race
Aangezien er oorspronkelijk gebruik werd gemaakt van filmpjes met Trump, beginnen ook wij met een account van rechterzijde. Benieuwd hoe hard we geïndoctrineerd zullen worden, klikken we een betoog van Ben Shapiro aan. Een vlugge blik op de eerstvolgende filmpjes leert ons dat er nog niet meteen grote verrassingen zitten aan te komen. Helaas, ook tien uur later is het nog steeds good old Ben die ons toespreekt. Misschien is het toeval, dus we gaan over naar een ietwat links getint filmpje. Een fragment uit Last Week Tonight with John Oliver over grensoverschrijdend gedrag op het werk wordt gestart. Ook hier gebeurt niet zo veel. YouTube gaat wel eens over tot een ander entertainmentprogramma, maar echt radicaal kunnen we het allemaal niet noemen.
De sprong naar tijdreizen en de rest van de kosmos is snel gemaakt
Ondertussen zijn we al een beetje teleurgesteld, maar we geven nog niet op. Volgens de eerdere claims zouden ook minder politieke onderwerpen eraan moeten geloven. Gewoon joggen zou zo al gauw niet meer genoeg zijn, ultramarathons zijn the real deal. Ook gevaarlijke antivaccinatiefilmpjes ontbreken niet. Terug aan onze eigen computers, bekijken we eens wat een filmpje over veganisme oplevert. Eindelijk gebeurt er wat, en gaat het van een plantaardig dieet via zero waste en minimalisme uiteindelijk naar self care en het voorkomen van stress. Dat het allemaal radicaler -laat staan kwaadaardig - is geworden, kunnen we niet zeggen, maar we worden terug een beetje hoopvol. Misschien valt er een grotere verandering op te merken als we gematigder starten, dus we kijken waar een filmpje over vegetarisme ons doet belanden. De sprong naar tijdreizen en de rest van de kosmos is snel gemaakt, al valt dat misschien meer te verklaren door het informatieve kanaal waarop we het eerste filmpje terugvonden. Wat zou er gebeuren als we eens voor een Vlaamse variant kiezen? Ons brein komt even niet verder dan de legendarische Basta-aflevering over Kalfke Willy. Maar meer dan een ronduit dom idee was dit niet, want we belanden in een kringloop met fragmenten uit Scheire en de Schepping, mopjes van Alex Agnew, en een volledige zaalshow van Xander De Rycke.
Zo succesvol als de voorgangers bleek ons experiment niet te zijn
Tijd voor een ander thema. We kijken eens waar een braaf feministisch betoog van Emma Watson ons doet belanden. Als we na enkele uren in de afspeelgeschiedenis gaan kijken, zien we dat het al snel overging tot Oprahs speech over de kracht van vrouwen, en vervolgd werd door filmpjes over de nieuwe perceptie van de gemeenschap. Worden dit de eerste resultaten waarover we wél naar huis durven schrijven? Nope. Vervolgens ging het allemaal gewoon over in willekeurige djembésessies en werden we bijna overtuigd hoe alles in het universum al uitgestippeld is. Zo succesvol als de voorgangers bleek ons experiment niet te zijn, en waaraan dat precies ligt blijft nog een raadsel. Misschien toeval, misschien omdat we er niks van kunnen, misschien omdat YouTube vermoedde dat we hun grootste geheim gingen ontdekken. Het enige dat ons na dit falen nog rest, is onze excuses aanbieden. Voor de net niet overschreden datalimiet, maar vooral voor uw verspilde tijd om tot hier te lezen.
Reacties
fgfjhkhlkllopp https://google.com dgdgdl
IT
Reactie toevoegen