Een nieuw jaar, een nieuwe voorzitter van de Gentse Studentenraad. Dit jaar is het de beurt aan Sarah Van Acker, voormalige studentenvertegenwoordiger in de Raad van Bestuur. Wie is ze? Wat drijft haar? Wij haalden alvast onze innerlijke Paul Jambers boven voor het volgende interview.
Wat deed je in het studentenleven voordat je voorzitter werd van de Studentenraad?
Ik heb eerst Geschiedenis gestudeerd. Vanaf mijn eerste jaar ben ik al terecht gekomen in de Studentenraad van de Letteren en Wijsbegeerte. Ik kende onze FSR al een beetje, maar ik was geen verkozen studentenvertegenwoordiger. Toen werd ik aangesproken door mijn medestudenten omdat ze dringend studenten zochten om te zetelen in de Faculteitsraad, wat mij ongelooflijk leuk leek. Eerst dacht ik niet dat ik het zou kunnen en dan waren er onverwachts een hele hoop andere kandidaten, maar ik heb een goede campagne gevoerd en ik ben toen dus verkozen. Ik ben lang actief geweest als facultaire studentenvertegenwoordiger en daarna ben ik ook opgekomen voor de verkiezingen voor de Raad van Bestuur, voor een mandaat van twee jaar. Ik ben al heel wat jaren studentenvertegenwoordiger, ja (lacht). Ik heb mij ook altijd zeer betrokken gevoeld bij de Gentse Studentenraad, dus toen er een nieuwe voorzitter verkozen moest worden heb ik mij kandidaat gesteld.
Soms voelde ik me een beetje machteloos
Ik vind de Gentse Studentenraad hét orgaan om studenten te bevragen en om de democratie van de studenten verder uit te bouwen. Die democratie is voor mij als studentenvertegenwoordiger altijd heel erg belangrijk geweest en dat hoop ik met de Gentse Studentenraad nog uit te breiden. Zo hoop ik alles groter en beter te kunnen aanpakken om zo steeds meer mensen te kunnen betrekken. Studentenvertegenwoordigers zijn er niet voor, maar mét de studenten.
Je bent actief geweest in veel organen aan de UGent. Heeft dat een invloed gehad op de manier waarop je naar de universiteit kijkt?
Goh, ik heb gezien dat de UGent heel diverse studenten, proffen en dus ook studentenraden heeft. Soms was ik echt heel positief verrast, bijvoorbeeld wanneer bepaalde zaken waarvan ik dacht dat ze nooit verwezenlijkt zouden kunnen worden toch lukten. Dat euforisch gevoel geeft er een positieve drive aan. Natuurlijk ben ik ook af en toe cynisch, want niet alles lukt altijd. Op zulke momenten voelde ik mij machteloos. De stem van één student is namelijk niet zo sterk, maar de stem van meerdere studenten is de kracht van de Gentse Studentenraad.
Er is een grote bureaucratische last op ons komen te liggen
Waarom denk jij dat studenten vijftig jaar geleden op straat kwamen voor hun rechten en hier tegenwoordig niet zoveel meer om lijken te geven?
Ik zou niet zeggen dat studenten er niets meer om geven. Ik zou eerder zeggen dat er een grote bureaucratische last op hen is komen te liggen, wat het engagement zeer zwaar maakt. Dit is een vicieuze cirkel, want voor de mensen die toch opkomen als studentenvertegenwoordiger is de werklast ook zwaarder. Het is een dilemma aangezien studenten aan de ene kant steeds meer inspraak hebben gekregen in de organen van onze universiteit, maar dit aan de andere kant kadert in een bureaucratisch systeem. Het is daarom dat de studenten een orgaan als de Gentse Studentenraad nodig hebben, waar ze ook nog op meer informele wijze hun hart kunnen komen luchtigen, zonder zich meteen formeel te verbinden aan een bepaald engagement.
Reactie toevoegen