Recensie: 'Annihilation'

Iedereen weet dat je geen Netflix-abonnement moet nemen voor de films, maar voor de series. En voor de documentaires, als je net als ik niet zo populair bent in de Overpoort. Dat weerhoudt de streaming-gigant er nog niet van om elke maand een hele hoop nieuwe probeersels los te laten op hun abonnees: van roadtrips die door Selena Gomez worden gedomineerd tot vreemde rassenallegorieën die zwarten vergelijken met trollen. Heel af en toe zit er echter ook eens een film tussen die overal de hemel in geprezen wordt. Het recentste voorbeeld daarvan is de nieuwe scifi-film met Natalie Portman: 'Annihilation'.

Het is het best naar de film te kijken zonder te weten waarover die zal gaan. Anders loop je het gevaar beïnvloed te raken door een van de vele analyses en interpretaties die je online vindt. De film draait immers om zijn eigen mysterie. Dat is wel aangenaam als je ervan houdt films in elkaar te puzzelen. Kijk je liever om even de hersenen uit te schakelen, blijf dan weg van deze psychedelische puzzel. Ikzelf heb het gevoel dat de film zich probeert te verstoppen achter dat verwarrende kader. Veel scènes lijken erg willekeurig, de meeste vragen worden nooit beantwoord en hoe meer ik zoek naar een boodschap, hoe duidelijker het me wordt dat de regisseur weinig tot niets te vertellen heeft. 'Annihilation' komt het best tot uiting als je na afloop met een hoop vrienden discussieert over wat je eigenlijk gezien hebt, al zullen de resultaten je wellicht teleurstellen. 

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen