Dat de redactie goede contacten onderhoudt met wereldleiders is algemeen geweten. Dat sommigen van hen reeds het levenslicht hebben gelaten, weerhoudt ons er niet van relatief constant brieven met hen uit te wisselen. Zo ontvingen we enkele weken geleden een bezorgde brief van Vladimir Lenin.
Tovarischi van Schamper,
Een spook waart door Europa, en zoals dat spook waarde ook ik tijdens de wintermaanden door Gent. Wat ik zag, maakte mij zielsgelukkig. Het vervulde mij door en door met vreugde om te zien dat ik mijn levenswerk kon voortzetten. Het proletariaat leeft nog, ik heb het met mijn eigen ogen gezien! Torsend met zware zakken en met slaapdoorlopen ogen stond de massa bij het eerste ochtendlicht te drommen om een plaats te bemachtigen in collectieve studieruimtes. Ze hielden zich overeind met cafeïne of andere chemische rommel. Ik zag dat de dofheid in hun ogen verjaagd kon worden door het vlammetje van de revolutie.
Ik klampte de dichtstbijzijnde stakker aan en vroeg hem, door emoties overmand, welke geestdodende arbeid hij daarbinnen verrichte. Zijn antwoord bracht me tot tranen: "Laat mi ke los vint, kwil gewone na binnen vo te studeren en ip Tinder te zitten, wi".
Toen ik het plaatselijke partijbureau binnenstormde, dat om onduidelijke redenen op dezelfde verderfelijke locatie als de andere bourgeois verenigingen was gevestigd, was ik diep teleurgesteld. Waar waren de arbeiders? Zich kleden als één is niet genoeg, de revolutie is geen verkleedfeestje. Uiteraard is het lidgeld dat deze verwaande snaken vragen het probleem. De financiering van de communistische partij komt van ‘vrijwillige’ giften van de hogere klasse of van bankovervallen. Beide vergen enigszins ballen, en beide waren hier dus uit den boze.
Toen ik hen duidelijk probeerde te maken dat er inderdaad enige financiële ondersteuning inderdaad nodig was om de revolutie te ontketenen (en buurlanden daarover aanspreken zeker een valabele oplossing was), wees een partijlid mij op het bestaan van de Comac-webshop. Meegaan in het kapitalistische systeem maakt mij ziek, om nog maar van de producten te zwijgen. Wie wil er nu in een T-shirt met een verwijfde Che Guevarra op rondlopen? Een echte communist draagt een T-shirt met Sverdlov op. Dat was nog eens een gezicht van waar communisme.
Een verder onderzoek van hun site toonde ook duidelijk aan dat er fundamentele tekortkomingen waren in de modus operandi van de bengels. 30.000 euro aan subsidies ontvingen ze, en geen enkele cent werd gespendeerd aan een revolutionaire activiteit. Door op een gitaar te pingelen voor de vrede gaan ze de status quo niet breken.
Eén activiteit sprak mij wel aan: de collectieve blok, een uitgelezen moment om teksten te bestuderen en zelf ook enig redactiewerk te doen. Bijkomend levert dit inzichten op over de boeren die van pas kunnen komen als ze hun gewassen niet meteen willen afstaan.
Met revolutionaire groet,
Vladimir Ilyich Ulyanov
P.S. Elke zichzelf respecterende revolutionair heeft een schuilnaam. Het gebrek hieraan binnen Comac stoort mij mateloos.
Reactie toevoegen