Proffen op Zondag: Stijn Baert

Hoe is uw fascinatie ontstaan?

"Het is zo dat ik meer dan één passie heb, maar dit is natuurlijk een iets gekkere. Ik ben van nature vrij nostalgisch. In mijn jeugd was F.C. De Kampioenen een immens populaire reeks, de eerste seizoenen haalden vlot meer dan 2 miljoen kijkers. Iedereen keek, en ik vormde daar geen uitzondering op. Ik vond het heel amusant. Het is een vorm van nostalgie, en ook gewoon een kwestie van jezelf te aanvaarden: waar je vroeger plezier aan beleefde, kan je nog steeds vermaken. Ik probeer mezelf nooit te forceren tot iets wat sociaal wenselijk zou zijn of wat zou aansluiten bij je andere activiteiten. Ik denk dat je op dat vlak trouw moet zijn aan jezelf."

"Ik forceer mezelf nooit tot wat sociaal wenselijk is"

Leeft F.C. De Kampioenen aan de UGent?

"Ik moet zeggen, als ik erover vertel, kijken mensen wel naar mij van: oei, wat zegt die nu? Maar tegelijkertijd zijn ze heel goed mee. Koen Goethals, de vroegere academisch beheerder en nu directeur aan HoGent, is een goed voorbeeld. Op een etentje slaagde hij erin een bepaalde aflevering van De Kampioenen, namelijk Weekend aan Zee, van naaldje tot draadje vertellen. Ook de vroegere decaan, Marc De Clercq, heeft al meermaals kleur bekend. In zijn hoedanigheid van lid van bestuur van de VRT krijgt hij al die boxen toegestuurd en hij bekijkt ze ook effectief. Alleen de eerste acht seizoenen tellen uiteraard, later krijgt de serie een te karikaturaal karakter waar veel mensen zich op miskijken. Op het moment dat de figuur van Marc Vertonghen sterk op de voorgrond treedt, gepaard met het verlies van kernpersonage DDT, haak ik af."

Vanwaar het idee concreet over te gaan tot een reviewsite?

"De vroegere secretaris van de UGent, Lieven Bracke, zei ooit tegen mij: 'Kijk, een stoel staat maar stabiel als hij voldoende poten heeft.' Je moet ervoor zorgen dat je naast je werk en je lief of vrienden ook nog andere zaken hebt die daar volledig buiten staan.Verder zit het ondernemen, zaken uitproberen, en er simpelweg voor gaan in mijn bloed. Naar analogie met, hoe onnozel dat ook mag klinken, de Student Kick-Off. Ook daar was een gezonde dosis lef voor nodig, die vereist is om je dromen te concretiseren. Tot slot moet je vooral jezelf niet te veel au sérieux nemen en kan je dat zo aan andere mensen laten zien."

"Je moet jezelf niet te veel au sérieux nemen" 

Vinden mensen het geen atypische hobby voor een academicus?

"Je ziet dat, ook bij deze reeks, professoren soms iets vreemdere, grappige of atypische passies hebben. Persoonlijk stijgt mijn respect voor die mensen dan alleen maar. Ze tonen dat ze hun persoonlijkheid voldoende kennen, en geen vakidioten zijn. Ze nemen zichzelf niet nodeloos au sérieux en ze durven met zichzelf te lachen. Ik vind dat eerder een teken van karakter en intelligentie dan iets om zich voor te schamen. Zo heb ik in het verleden ook een wat minder doorsnee blog opgestart, waarin ik alle frituren van Gent wou recenseren. Ik ben daar dan mee gestopt omdat het toch een minder gezonde hobby bleek. Deze hobby is iets gezonder, vermoed ik."