"Het heeft niks te maken met vreemd te willen doen"

Wie hen al eens aan het werk zag, kan dat ongetwijfeld beamen. Wie het nog niet aan den lijve ondervond, hoeft binnenkort niet eens buiten te komen om kennis te maken met de moeilijk in woorden te vatten eigenheid van de groep: in het najaar verschijnt hun eerste plaat.

Knack Focus omschreef jullie stijl eens als Kanye West, Jane's Addiction, Zombie Nation en Raketkanon die botsen op een kruispunt in Absurdistan. Hoe zouden jullie het zelf beschrijven?

Wouter Van Asselbergh (drums): "Voor ons klinkt het doodnormaal, aangezien het de muziek is die we zelf maken. Het is er dan ook niet per se om gedaan dat het raar klinkt."
Nathan Ysebaert (gitaar, zang): "Live gaan we soms wel op zoek naar van die stukken, maar de nummers op zich zijn voor ons gewoon popmuziek. Al kan ik er ook wel inkomen dat het voor mensen die ons voor de eerste keer zien wel wat veel kan zijn."
Wouter: "Het is een afgeleide van waar we naar luisteren, en dat bloeit gewoon samen."

Jullie zetten erg in op jullie live-performance: huisfilosofen en acrobaten passeerden al de revue. Zien jullie die extra elementen als essentieel voor een optreden?

Wouter: "We doen dat om de boodschap uit onze muziek te versterken. Het is dus niet puur om over the top te gaan, maar om een soort van boodschap, die ook in de tekst zit, duidelijker te maken. Al vinden we zelf dat we daar nog niet supergoed in slagen."

"We proberen een totaalbeeld over te brengen van de filosofie waarin we geloven"

Hoezo?

Nathan: "Dat op een juiste manier brengen is gewoon een lange zoektocht."
Wouter: "Een zoektocht naar het ultieme middel om dat te communiceren, of zo."
Nathan: "In ons hoofd lijkt een idee vaak goed, maar achteraf bekeken merken we soms toch dat het niet geworden is zoals we wouden."
Wouter: "Dat groeit gewoon. We gaan proberen daar nog veel verder in te gaan, zeker voor ons optreden in de AB. Het heeft dus niets te maken met vreemd te willen doen. We proberen gewoon een soort van totaalbeeld over te brengen van de filosofie waarin we geloven."

Welke filosofie is dat dan?

Wouter: "Dat is natuurlijk niet op een-twee-drie gezegd, maar het gaat vooral een beetje over ..."
Mathijs Steels (toetsen): "De tijdgeest."
Wouter: "Inderdaad. En ook over het afstand nemen van de problematiek waarin we lijken te zitten, en die dan met een beetje relativisme bekijken. Een van de belangrijkste pijlers is dat de wereld niet rondom een unieke persoon draait, of zo. Dat we allemaal een beetje meespelen op het wereldtoneel, zeg maar."
Nathan: The world is a play.
Wouter: "Voilà. Er wordt in het algemeen te veel gefocust op het 'zelf', vinden we, waardoor we vaak tot belachelijke conclusies komen. Dat proberen we een beetje te abstraheren, op die manier."
Nathan: "'Abstraheren’, dat is het woord wel."
Wouter: "Ook in het kunstcircuit wordt er vaak dat er extreem veel belang gehecht aan een soort persoonlijke visie, en we proberen dat een beetje te doorbreken."

Dat hadden we niet meteen zien aankomen.

Wouter: "Dat is wat ik bedoelde toen ik zei dat we daar nog niet helemaal in slagen, en we nog verdere stappen proberen te zetten."
Nathan: "Het lijkt alsof we jullie gewoon in de war willen brengen, maar eigenlijk, hé … (lacht)"

"Nog een probleem: niemand gelooft ons op den duur nog"

Hangt dat samen met het feit dat jullie elkaar zouden ontmoet hebben bij de sterrenwacht hier in Gent?

Wouter: "Het zit daar ook in vervat, uiteindelijk. Als je beseft hoe groot het universum is, dan besef je ineens ook hoe nietig alle wereldproblemen zijn."

Maar het is dus geen onzin?

Nathan: "Nee nee, dat is effectief zo. Bij Armand Pien, ondertussen al een paar jaar geleden."
Wouter: "Dat is nog een probleem waarmee we zitten: niemand gelooft ons op den duur nog als we dat zeggen."

In 2018 komt ook jullie eerste plaat uit. Is daar al een datum op geplakt?

Wouter: "30 september."
Nathan: (verrast) "Ah, 30 september?"
Wouter: "Ik denk het wel, dat lijkt mij realistisch."

Nog steeds met de werktitel ‘Let Us Now Praise Famous Men’?

Wouter: "We weten het niet goed. Er zijn al veel titels gepasseerd, maar dat is toch eentje die blijft toch hangen. Onze visie zit er alleszins in vervat. Het is puur ironisch eigenlijk, omdat we er in geloven dat wat er nu aan het gebeuren is, de verandering van de machtsverhoudingen en zo, een groot historisch feit is."
Nathan: "#Metoo past daar toevallig ook in."
Wouter: "Alle gevestigde waarden bezwijken. Van die onaantastbare figuren, zoals Harvey Weinstein, vallen van hun sokkel, en dat brengt echt veel teweeg. Niet enkel in de entertainmentindustrie, maar ook binnen de bedrijfsstructuren. Die titel past voor ons perfect in die context, om dat dan ironisch te zeggen."

Sommige mensen beschouwen jullie songs als steengoed en intelligent, anderen vinden het studentikoze lolbroekerij. Is het een dunne lijn, waar jullie op balanceren?

Mathijs: "Het is sowieso een dunne lijn. Ik denk ook dat het samenhangt met het feit dat we nog niet genoeg hebben nagedacht over onze liveshows, en het nog niet overkomt zoals we zouden willen. Op zich zetten die recensies wel aan tot nadenken."
Nathan: "Enola.be, ook een muziekwebsite, had een review geschreven over een optreden van ons. Zij schreven eigenlijk ongeveer hetzelfde als dat artikel over studentikoze lolbroekerij, maar dan veel genuanceerder en meer onderbouwd. Daar kunnen we eigenlijk echt veel uit leren. Zij schreven ook effectief over die dunne lijn, en dat ze begrepen dat door die dualiteit sommige mensen het ofwel keigoed vinden en anderen bagger. Ze gaven ons bijna tips."
Wouter: "We zijn dus heel ontvankelijk voor negatieve recensies, maar graag onderbouwd."
Nathan: "Uiteindelijk zijn de zwakke punten in onze liveshows voor ons niet altijd makkelijk om te zien. Negatieve recensies tonen ons dat wel, waardoor we dat wel zien als positief, want we voelen wel aan waar het nog beter kan."

Over recensies gesproken, ook Evil Superstars is een naam waar jullie wel eens mee vergeleken worden. Verhoogt die fraaie vergelijking de druk?

Wouter: "Het zou heel fijn zijn om in hun voetsporen te treden - we zijn allemaal super grote Mauro-fans - maar we zijn eigenlijk nog harder geïnspireerd door Gruppo Di Pawlowski, het project dat hij daarna had, eerder dan door Evil Superstars zelf."
Nathan: "Ik denk dat dat een vergelijking is die gestart is bij onze Humo’s Rock Rally-deelname van twee jaar geleden. Onze allereerste review was dat, van ons tweede optreden, en die hebben ons toen met de grond gelijk gemaakt en gezegd dat we Evil Superstars zonder humor waren (lacht). Sindsdien hebben veel recensenten dat overgenomen, denk ik. Bij sommige nummers kan ik er wel nog inkomen, wat de vergelijking betreft. ‘Satan is in my ass’ en zo: dat gaat ook zo wat overal naartoe. Maar echt druk voelen, nee. Het is zoals Wouter zegt: we zijn allemaal grote fans van Mauro, dus des te beter wanneer we er mee vergeleken worden."

"Uw lief verwennen, aan liefdadigheid schenken … Dat draait eigenlijk allemaal om het voeden van uw ego"

Jullie laatste single ‘Mao’ is iets cleaner dan de vuile, hardere nummers die jullie eerder uitbrachten. Is dat een lijn die jullie bewust gaan voorttrekken?

Wouter: "Wacht maar tot de volgende! Voor elk nummer zoeken we gewoon de optimale vorm en voor ‘Mao’ bleek dat toevallig iets meer poppy en iets rustiger te zijn. Maar het volgende nummer dat we gaan uitbrengen, en dat zou normaal niet te lang meer mogen duren, gaat terug supervuil en smerig zijn. We zijn daarvoor ook een videoclip aan het maken die hopelijk onze visie al beter weergeeft. Denken we."

Op welke manier?

Wouter: "Via de boodschappen die erin zitten. Het gaat een geanimeerde clip zijn, en we hebben een script uitgedacht samen met de makers, Lion Beach heten die, dat die visie hopelijk volledig weergeeft. Het nummer gaat ook echt over het ego in het algemeen: elke keuze van de mens is ingegeven door ego. Uw lief verwennen, aan liefdadigheid schenken … Dat draait eigenlijk allemaal om het voeden van uw ego."

Jullie zijn veel bezig met de gedachtegang rond jullie nummers.

Wouter: "Je moet met iets bezig zijn, zeker (lacht). Het is ook vooral waarin we zelf geloven. Iedereen heeft wel zijn eigen levensfilosofie en bij ons - en misschien daarom dat we een band gevormd hebben - komt dat samen en versterkt zich dat."

Als jullie een song schrijven, hoe gaat dat dan in zijn werk?

Mathijs: "Meestal maakt één van ons een demo, en als we die goed vinden, werken we er samen aan voort."
Wouter: "Dat kan eender wie zijn in de beginfase. Ik denk ook dat het alleen maar kan omdat onze persoonlijkheden vrij gelijk zijn, dat je niet echt kunt merken wie dat initiatief genomen heeft."
Nathan: "Ik zou dat wel eens willen weten van iemand die ons echt kent, en die laten gokken wie achter welk nummer zat. Ik zou dat interessant vinden."
Wouter: "Ik denk dat dat een vrij atypisch schrijfproces is."
Nathan: "Dat komt ook voort uit die productie-opleiding die iedereen volgt behalve ik, denk ik. Gewoon demo’s maken, en als dat al voor 80 procent af is, er samen aan werken."

Wat de zomer betreft: mogen we jullie noteren voor op Dour?

Wouter: "Dat weten we zelf niet. We hopen er natuurlijk op, en achter de schermen gebeurt er natuurlijk vanalles, ge kunt u dat niet voorstellen (lacht)."
Nathan: "Echt, in die wandelgangen! Daar wordt gelobbyd, worden deals gesmeed … "
Mathijs: (terug heel nuchter) "Iedereen wil op Dour spelen, natuurlijk."
Wouter: "Wie weet trekken we aan het langste eind."
Mathijs: "Het is vooral belangrijk om nu veel te spelen."