Naar aanleiding van de recente beslissing van de Gemeenschapsonderwijsraad om het anderstaligen toe te laten om hun moedertaal te spreken in de klas, mocht onze redactie volgende brief ontvangen van Siegfried Bracke, lid van het Bestuurscollege van onze alma mater.
Waarde redactie van Schamper,
Vorige week besloot de Gemeenschapsonderwijsraad dat anderstalige leerlingen voortaan hun moedertaal mogen spreken in de klas. Onze voorzitter, Bart De Wever, sprak terecht van een absurd idee, een vervroegde aprilgrap, een ontkennen van de wil van de arbeidsmarkt. Dit waren wijze woorden, maar ik bleef op mijn ongemak.
Er knaagt sindsdien iets aan mij, waarde redactie. Mijn diepste zelf roert zich, en vanuit de diepten klinkt een roep om begrip. Zo lang ijveren in de eenzaamheid, in het duister, bespot en beschimpt, onbegrepen; het laat een mens niet onaangedaan. Ik ben uitgemaakt voor opportunist, maar ik was er geen.
Ik was voorheen socialist, dat weet u. En u zal mij een gebrek aan principes verwijten, want nu ben ik Vlaams-nationalist: ik wil volksvreemde elementen buiten en geloof in de vrije markt. Maar mijn levensdoel, waarde redactie, was de verheffing van de Nederlandse taal. Ik droomde en droom nog steeds van één Nederlandse taal, zegevierend over heel Vlaanderen, zuiver en schoon, doordrenkt van geschiedenis en toch zo maagdelijk als het geweten van onze voorzitter na een flesje Cola Zero. En daarom, waarde redactie, was ik bereid om socialist te worden, want hoe was ik in de faculteitsraad van de Blandijn verkozen zonder de rode vaan te laten wapperen, hoe was ik de BRT binnengeraakt als ik niet de lofzang van de staatssubsidies gezongen had? Eveneens daarom, waarde redactie, was ik bereid om Vlaams-nationalist te worden, want mijn journalistenrol was uitgespeeld toen ik voldoende kijkers had overtuigd dat onze moedertaal, te nobel voor 'u bent', 'u is' verdient.
Wij, taalminnaars, mogen geen genoegen nemen met het uitbannen van Arabisch in onze klaslokalen. Ga op zoek naar het niet-Nederlandse woord in uw Nederlandse spraak! Mijd het buitenlandse woord - hoe vertrouwd het ook moge klinken. Telkenmale u Arabisch uit onze klaslokalen verjaagt, treurt onze Dietse moeder, want een Romaans ‘klaslokaal’ zou een inheemse ‘onderwijsruimte’ kunnen zijn.
O Dietsland! Ik zet mijn strijd voor Uw schoonheid verder, zo nodig in alle eenzaamheid, zo U het wil omringd door anderen die U het warmste hart toedragen.
Ontzie de inspanning niet, waarde redactie. Ik heb zelf al opofferingen gemaakt.
Met Nederlandse groet,
Zegevrede Bracke
Reactie toevoegen