Na 'Dogtooth', 'The Lobster' en nu ook 'The Killing of a Sacred Deer' kunnen we wel zeggen dat de films van regisseur Yorgos Lanthimos consequent geen steek houden, en dat terwijl zijn personages net steeds naar die steek op zoek zijn. In zijn nieuwste neemt Martin (Barry Keoghan) revanche op dokter Steven Murphy (Colin Farrell) omdat Murphy Martins vader niet heeft gered in een operatie. Murphy’s vrouw (Nicole Kidman) en kinderen dreigen onverklaarbaar ernstig ziek te worden, en om een kosmisch evenwicht te herstellen wil Martin Murphy de verplichting opleggen om één familielid te vermoorden en zo te voorkomen dat iedereen sterft. Hoe dat medisch mogelijk is, kan Lanthimos geen jota schelen; hij legt niets helemaal uit. Het gaat dan ook niet om de waarheid, maar over hoe de personages wankelen in hun percepties. Want naast zijn masochistische stijl in uitgestreken hilarische absurditeit, zoekt Lanthimos ook steeds naar de harmonie tussen logica en emotie. Hoewel de acteurs enkel een topspel geven en de filmesthetiek weergaloos is, raakt de film geregeld zoek in zijn eigen wereld en dreigt het slachtoffer te worden van zijn eigen afstand; een moeilijk koorddansen aangezien de fysieke en emotionele afstand net het intrigerende is. Lanthimos neemt een klassieke Griekse tragedie - een ode aan zijn roots - spint er een paar metaforen en filosofische vragen rond, en laat dit onderzoekje in de menselijke natuur uitlopen in een voor zijn doen bedaarde maar angstaanjagende conclusie.
Reactie toevoegen