Kort

Een spook waart door de stad.
Nog zelden wordt het aanschouwd: zich overdag verschuilend in de hoogte van Belforts beest, hangt het hunkerend, loerend en glurend over de stede. Uitsluitend ‘s nachts krijst het weerom zijn deerniswekkend lied, zichzelf bemoedigend ondanks de aanstaande en volkomen ondergang. Luister! Zo-even bewoog het zich schimmig en schuifelend over een verlaten Kouterlei naar Auw La podium (Auw La, 22/11), louter aanschouwbaar tussen apotheose en ovatie, waar haar puurheid culmineert. Uiterst zorvuldig manoeuvreert het zich omheen een onstuimige Cantus (Moeder Domper, 22/11), als een zonderling slangenbeest dat zijn superieure omcirkelt. Veelvuldig wordt het gevreesd door menigen, zelden wordt het gekoesterd door enkelen. Het streelt zachtjes de lichtvochtige grond, kniezend om het onafwendbare lot, wanneer het onderbroken wordt door het gestadige geploeter van een oprukkende tweebener. Na iedere hevige klap waarbij aarde en zool zich onherroepelijk maar plotsklaps herenigen op Start to Run (Vlaamse Diergeneeskundige Kring, 27/11) scheert het echter kortstondig weer over het oppervlak heen, de ademhaling van de eenling tartend, de veerkracht sarrend. Wederom parasiteert het op de luchthartige deelnemers van VLK Professionele Speeddate (Vlaamse Levenstechnische Kring, 22/11), zich over hen buigend als een roofvogel die zijn prooi overmeestert, de klauwen eerst diep in het vlees drukkend om de buit vervolgens naar het einde van het levenspad te begeleiden: eindpunt ongekend. Op de Horroravond (Home Boudewijn, 22/11) ziet men het vervloeien als zwart in wit, waarbij de schim het schreeuwen ter wille van goedkope schmink, grillige lichteffecten en onverhoedse bewegingen aanvult met zijn deemoedig lied. Zodoende de avond vervullend van een gedenkwaardig ensemble, ultiem de toren evenmatig als de opstaande zon terug beklimmend.

Afgedaan. Finito. Schluss.

Een spook waart door de stad: het schaduwbeeld van de stilte.

Nog geen stemmen

Reactie toevoegen