Als een zondagnamiddag vol verstokte levenslust: zo voelt 'We Free Kings', het theaterstuk met Wilfried de Jong en Wim Opbrouck, aan. Voordat het eerste woord op de vlakke en – op enkele rekwisieten na – lege scène valt, word je ondergedompeld in een zee van geluid. Het is free jazz die door de boxen schalt. De ongelijke ritmen en onverwachte klankpatronen scheppen een koortsig-hitsig sfeertje dat naar een climax toe wil, maar die nooit echt lijkt te bereiken. Een toon die door het hele stuk kan worden getrokken en belichaamd wordt door de sleurende en neukende, dansende en zingende lijven van Opbrouck en de Jong. De twee mannen, net iets te oud voor de fleur van hun leven en net iets te jong om als oude knarren te worden bestempeld, weten een tederheid in hun gefrustreerde dadendrang en een tragische diepgang in hun schijnbaar willekeurige overpeinzingen te steken. De uitgekiende lichtregie, het dynamische scènegebruik en de verschillende (ook zelf gespeelde) muzikale intermezzi maken van 'We Free Kings' een charmante brok theater, afgezien van de thematische of ideologische insteken die door het programmaboekje of door de ter plekke verkrijgbare 'Aantekeningen' worden aangeboden.
Foto door Phile Deprez
Reactie toevoegen