“Zijn we eigenlijk niet veel te braaf geworden?” De retorische vraag ontlokte heel wat provocatie in de zaal. 'Klootzakken pakken!' en 'Francken afdanken!' Dat en nog meer metrische hoogstandjes tegen de regering waren dinsdag te horen in een propvolle Vooruit. Honderden mensen waren daar samengekomen voor de boekpresentatie van 'Graailand', geschreven door PvdA-voorzitter Peter Mertens. Als ware messias in jeans mocht hij lof opstrijken voor zijn boek en plaatsnemen in veilige, niet al te kritische debatjes met onder andere vakbondsmensen, feministen, en academici. PvdA mag zich wel in de handjes wrijven omdat zowat alle traditionele partijen hun gat verbrand hebben aan de graaicultuur, terwijl de communisten ogenschijnlijk financieel ‘zuiver’ blijven. Het momentum was er dan ook één om ten volle uit te buiten. Met joelend succes. Want ook al ben je geen fan, één ding moet je hen nageven: het thema van de graaicultuur claimt PvdA ten volle. Het boek kwam uit nog voor bekend werd dat politici zeer creatief bijklusten terwijl ze middenklasse verweten 'boven hun stand te leven'. Daarenboven verdienen PvdA'ers consequent 1600 euro in de maand, en dan moet je zoals Tom De Meester beweerde “al eens goed nadenken over wat je met dat geld efficiënt gaat doen.” "Wij moeten niet meer naar elke gemeente op stap gaan om te kijken wat er leeft bij de mensen, zoals Gwendolyn Rutten", klonk het.
"Alle minderheden moeten samenwerken, en zich niet tegen elkaar laten uitspelen."
Er volgde hevige kritiek op enkele individuele postjespakkers, mediamagnaten en de Davos-economisten. Toch wil Mertens naar eigen zeggen ‘solidariteit in het verzet’ om door te groeien. Of dat mét die elitaire economisten was, bleek niet erg duidelijk. “Alle minderheden moeten samenwerken, en zich niet tegen elkaar laten uitspelen”, oreerde Mertens. Fijntjes merkte hij daarbij op dat het zelfs voor PvdA een strijd is om diverser te worden. “We zijn nog altijd veel te blank, en dat beseffen we", moest Mertens toegeven. Politiek blijkt steeds meer een zaak van experten voor experten, een parallelle wereld van statistieken en rapporten, maar zonder weinig beweging in de onderbuik van de maatschappij. Nauwelijks waren zijn woorden koud, of er liepen de volgende middag al mensen te betogen bij de Women’s Strike aan het rectoraat, en later op de dag bestormde de Mars tegen Seksisme de Blandijn. Zo kreeg de dag toch nog een revolutionaire rode glans. De Grote Leider zag dat het goed was.
Reactie toevoegen