Internationaal

In mei van dit jaar vonden de eigenlijke verkiezingen plaats. Ook toen won Alexander Van der Bellen, voormalig voorzitter van de parlementaire fractie en federaal woordvoerder van Die Grüne Alternative (De Groenen). Een onafhankelijke, sociaal-liberale kandidaat, waar Europa een goed oog op had. De verkiezingsuitslag werd echter in twijfel getrokken door de rechtse tegenkandidaat, Norbert Hofer van de Freiheitliche Partei Österreichs (FPÖ, oftewel, de Vrijheidspartij). Nadat er mogelijk manipulatie in het spel was, mochten de verkiezingen overgedaan worden. Hofer hoopte dit keer wel zijn slag te halen. Niets is minder waar, volgens studenten in Oostenrijk: “Toen de verkiezingen voor het eerst plaatsvonden, was er een grotere voedingsbodem voor extreemrechts dankzij de vluchtelingencrisis. Nu is het veel rustiger en kiezen de mensen gemakkelijker voor stabiliteit” zegt Alexander Stingeder, een Oostenrijkse student uit Wenen. “De meeste mensen vonden beide kandidaten niet per se goed, maar kozen voor het minste kwaad.”

"De meeste mensen kozen voor het minste kwaad"

De voorverkiezingen waren turbulent, Hofer lag in de peilingen voorop, maar toen hij het toch niet haalde liepen de emoties hoog op. Ook op sociale media werden relletjes uitgevochten. Daarbij waren beide kanten even hard voor elkaar. Stemmers van de andere partij voor achterlijk leugenaars uitmaken was schering en inslag. “Eigenlijk is iedereen vooral opgelucht dat de ellenlange campagne voorbij is”, vertelt Alexander, “de spanning mag nu eindelijk zakken.”

Hofer kreeg vaak tegenwind, ook vanuit politieke hoek. Hij werd voorgesteld als een Europese Trump. Hofer kon zich evengoed uit de slag trekken met verschillende praatjes, die hij al dan niet nuanceerde. Zo wou hij voor een ‘Oexit’ gaan, maar later voegde hij eraan toe dit enkel te zullen doorvoeren indien Turkije bij de Europese Unie zou komen of  als Europa na de brexit te centralistisch zou worden. Alexander: “De mensen zullen wel angst gehad hebben dat het hier ook zo’n vaart zou lopen na de Amerikaanse verkiezingen, misschien hebben er daarom wel mensen hun stem veranderd. Hofer werkte erg emotioneel in op de mensen, net zoals Trump dat doet. Dat niet alles waar is wat hij zegt, of dat hij er daarna moet op terugkomen, is vaak minder belangrijk.” Hij nuanceert echter: “Het is niet omdat dit een overwinning voor links lijkt, dat daarom het populisme verdwenen is.” Zo riep Hofer in Zuid-Tirol, net over de Italiaanse grens, op om terug bij Oostenrijk te komen. Dat deed hij echter op een niet mis te verstane opruiende manier, die hij later ontkende in de pers.

Winnaar Van der Bellen is echter groot voorstander van Europa, en wil de relaties tussen de landen dan ook verbeteren. Maar ook hij schuwt lyrische uitspraken niet. Zo waarschuwde hij Hofer dat zijn manier van politiek voeren een Alpense Mordor (land uit 'Lord Of The Rings') van het land zou maken. De twee kandidaten staan mijlenver van elkaar, en de Oostenrijkse bevolking is dus diep verdeeld met 53% voor Van der Bellen en 46% voor Hofer. “Er was ook een verschil tussen de grote steden en landelijkere gebieden, zoals we in Engeland al zagen. In die laatste werd vooral voor Hofer gestemd, terwijl de steden voor Van der Bellen kozen,” haalt Alexander aan.

Een Alpen-Mordor

Babsi Sinnreich

Tijdens de verkiezingscampagnes waren de vluchtelingen vaak onderwerp van debat. De president is echter niet bij machte hier veel aan te veranderen. De vele regels en wetten waaraan het staatshoofd moet voldoen geven niet de mogelijkheid zomaar het hele systeem aan te passen. De president neemt een eerder symbolische plaats in. Dat was ook één van de grote kritieken die Hofer uitte op het huidige staatssysteem. Hij is het niet eens met hoe de regering op dit moment functioneert en wil daar ook grote veranderingen in aanbrengen. “Hij vecht voor de rechten van de mensen zelf, niet voor de elite. Bijvoorbeeld voor mensen met een handicap, of de jeugd in Oostenrijk.” Zegt Babsi Sinnreich, een andere Weense studente. “Hij zou het veel dynamischer en met grotere veranderingen hebben aangepakt”, beweert ze.

Alexander koos voor Van der Bellen: “Ik zie zijn idee om meer samen te werken met andere Europese landen wel werken. Als hij het goed aanpakt, kan hij zeker wel wat betekenen, maar dan mag hij zijn eigen partij niet voortrekken, maar doen waar het land beter van wordt.”

Babsi ziet de samenwerking binnen Europa niet zo rooskleurig: “Hofer had ook problemen met CETA en TTIP en zou daar kritischer mee omgegaan zijn. Van der Bellen volg ik daar absoluut niet in.” Maar ook andere zaken zijn van belang: “Ik ben er niet voor te vinden hoe Van der Bellen omgaat met abortus. Hij zou dat gemakkelijker toelaten. Daar ben ik niet voor te vinden, we moeten goed oppassen wat we doen.”