Dat Gent in het verleden woelige tijden heeft gekend, was ons al bekend: stadsbranden, opstanden en economische vervallen bleven elkaar opvolgen. Maar ook de laatste jaren kende de stad verschillende conflicten: eerst de neuzenoorlog, daarna de frietoorlog. What’s next?
Het klinkt als een grap, maar het is echt: eerder in 2016 brak in Gent een frietoorlog uit.
Survival of the frietest
Het ging om een conflict tussen de uitbaters van zestien frietkoten en het stadsbestuur. Hierbij ging het dus werkelijk om de ‘frietkoten’ op de openbare weg en niet om frituren die gevestigd zijn in panden.
Deze standplaatsen op het openbaar domein worden om de vijf jaar geveild, maar jarenlang mochten de voorgaande eigenaars het hoogste bod overtreffen met 5%. Het recht op het laatste bod betekende dus ook de garantie om de standplaats te behouden. Het resultaat was echter dat concessies doorverkocht werden voor duizenden euro’s, waardoor de stad Gent besloot om deze voorrangsregel te schrappen. In april 2016 werden de standplaatsen vervolgens simpelweg verkocht aan de hoogste bieder, wat leidde tot een golf van protest. De frituuruitbaters stelden twee procedures in tegen de stad Gent en gingen naar de Raad van State om dit nieuwe toewijzingsreglement aan te vechten, maar het hoogste bestuurlijke rechtscollege vond de klacht ongegrond.
Cloudy with a chance of fries
In juni bereikte het conflict een hoogtepunt. Nadat de frituuruitbaters beide rechtszaken verloren hadden, gingen de nieuwe vergunningen uiteindelijk toch naar de hoogste bieders. Sommigen verloren hun standplaats, anderen behielden die, maar moesten minstens het dubbele betalen. Een uitbaatster die vroeger 3750 euro per maand betaalde, verloor haar vergunning aan iemand die bereid was 14.000 euro neer te tellen.
De woedende frituuruitbaters dumpten twee ton rauwe frieten aan het gemeentehuis. Ze strooiden ze uit op de trappen, de bloempotten, de vensterbanken en gooiden ze zelfs tegen de deur en de ramen aan. Uiteraard was de stad Gent er niet mee gediend en omschreef ze de situatie als ‘een pijnlijke vorm van voedselverspilling van de kant van slechte verliezers’. Voorlopig zijn de gemoederen bedaard, maar we zullen zien hoe lang deze wapenstilstand zal aanhouden.
Reactie toevoegen