Bij het binnenkomen van de nieuwe tentoonstelling van het MoMu staat je een warme ontvangst te wachten. Een zijden mannenstem fluistert een schijnbaar eindeloze resem complimentjes (in alfabetische volgorde) in je oor: “Tu es puissante, tu es pure, tu es qualifié, tu es quiet, tu es radieuse, tu es raffinée, tu es rare …”
In realiteit duurt deze soundscape van kunstenares Marie-Hélène Vincent-Choukroun, gepast getiteld ‘Les compliments’, veertien minuten en vijfentwintig seconden. Dat modeontwerper Martin Margiela zijn modellen op de catwalk stuurde vergezeld van deze complimentjes, getuigt van zijn respect voor de elegante, zelfzekere vrouw; de vrouw die vaak geassocieerd wordt met luxemerken als Hermès.
En dat is net waar de tentoonstelling over gaat: de overlap en het onderscheid tussen Margiela als ontwerper voor zijn eigen modehuis (Maison Martin Margiela) en Margiela als ontwerper voor Hermès, waar hij verantwoordelijk was voor de prêt-à-portercollecties voor vrouwen van 1997 tot 2003. Op eerste gezicht een vertrek van zijn eigen stijl, maar wanneer je de collecties naast elkaar zet, worden de gelijkenissen duidelijk. “Ik dacht dat ik meer verschillende dingen gemaakt had”, was de reactie van Margiela dan ook wanneer hij de tentoonstelling voor het eerst in zijn geheel zag – uiteraard met zo weinig mogelijk heisa, zonder aanwezigheid van de pers.
Wit is geen kleur
Want voor de roem heeft Margiela het nooit gedaan. Interviews worden enkel schriftelijk gedaan. De locaties voor zijn shows waren zo obscuur dat de pers ze niet kon ontcijferen. Zijn eigen label is volledig wit, vastgemaakt met vier witte steken. Uiteindelijk werden de vier witte kruisjes aan de achterkant van de kraag iconisch op zichzelf.
Wit werd de kleur van Margiela. De muren van zijn winkels zijn volledig wit, het personeel draagt witte jassen, de kandelaars zijn bekleed met wit. Wit is voor hem het toonbeeld van verouderen, naarmate het verkleurt met de tijd. Dat zijn wit in contrast staat met het Hermès-oranje, hebben de curatoren van het Modemuseum ook begrepen. De hele tentoonstelling is namelijk in het midden verdeeld: de ene kant spierwit, de andere kant helder oranje. Een slimme truc om het onderscheid tussen de twee collecties te duiden.
Come on Barbie, let's go party
Vervolgens slorpt de wereld van Margiela je volledig op. Van zijn ingenieuze manier om kledij multifunctioneel te maken, zonder de simpliciteit van het Hermès-merk te verliezen, tot een van zijn eigen collecties die gebaseerd is op de proporties die gehanteerd worden voor Barbiekledij. Geen zorgen voor zij die willen matchen met hun partner, hij heeft ook een Ken-collectie gemaakt. De diepgang van het werk van Margiela gaat hier en daar een beetje verloren in de zoektocht naar de vergelijking tussen Maison Martin Margiela en Hermès, maar natuurlijk moest er ergens een selectie gemaakt worden. Dit neemt echter niet weg dat Margiela blijft verwonderen, en soms een vleugje jaloezie kan opwekken. Margiela, tu es bouleversant.
'Margiela - De Hermès jaren' loopt nog in het ModeMuseum in Antwerpen tot 27 augustus 2017. Info en tickets op www.momu.be
Reactie toevoegen