Met een ex aequo op het Filmfestival van Cannes won 'Close' van Lukas Dhont een van de twee Grand Prix. Een unicum in Cannes, maar vertaalt zich dat ook in een goeie film?
Het antwoord is duidelijk: ja, eigenlijk wel. Zoals we gewend zijn van Dhont is ook deze film geen opbeurende komedie, maar veeleer een cathartische reis doorheen jeugdvriendschappen en verlies. De film draait rond de schijnbaar onbreekbare en intense vriendschap tussen twee jongens, Leo en Remi. Deze vriendschap wordt in het eerste bedrijf van de film geportretteerd als een zorgeloze zomer vol warmte en heerlijke onbezonnenheid. Eens de zomer echter ten einde loopt, komt voor beiden de confrontatie met de middelbare school, waar dergelijke hechte banden al snel in vraag worden gesteld.
De film weet de kijker zo mee te sleuren in een rit vol uitdagende en complexe emoties tussen beide personages, dewelke echter snel ontspoort in een uiterst pijnlijk en realistisch portret van verantwoordelijkheid. Als filmtovenaar met belichting en compositie weet Dhont een verhaal vol liefde, warmte en – onvermijdelijk – pijn te creëren. Een film die de kijker een soort onverzadigbare leegte laat ervaren. Anders uitgedrukt: een aanrader voor iedereen die de nood voelt om zijn ziel eens grondig te spoelen met tranen.
Reactie toevoegen