Open brief: Van Welkom UGent’er naar Vaarwel UGent. Waarom ik vertrek

C Yann Bertrand

Beste UGent'er

Een paar maanden geleden werd ik toegelaten tot een master in Noorwegen waar ik zes maanden lang op Erasmus was. Ik kies er nu voor om een nieuw leven op te bouwen in Noorwegen en om heel wat dingen in België (voorlopig) 'achter te laten': Mijn vrienden, familie, mijn master in de Rechten, mijn mandaat in de Raad van Bestuur van de UGent en zo veel meer.

Waarom laat je je leven zoals je het kent achter? Als alles rozengeur en maneschijn zou zijn, was ik natuurlijk nooit tot deze keuze gekomen. De afgelopen jaren zijn voor mij persoonlijk moeilijk geweest. Zoals voor zo veel jongeren hadden de lockdowns een zware impact op mijn mentaal welzijn. Daarnaast hield ik er enorme ongezonde studie- en leefgewoontes op na. Zoiets hou je natuurlijk niet vol en toen het uiteindelijk allemaal te veel werd, zette een monitoraatsmedewerker me aan om hulp te zoeken en de handrem op te trekken. "Gezondheid komt eerst en examens komen later". Tot op vandaag ben ik haar daarvoor heel dankbaar. Ik had nood aan iemand die me zei: “Floris, 't is genoeg geweest”. Een kleine reminder dus dat je binnen onze unief echt om hulp kan vragen en dat de meeste mensen het echt goed met je voorhebben.

"Gezondheid komt eerst en examens komen later"

De jaren erna heb ik er alles aan gedaan om weer 'perfect' te kunnen functioneren. Ik probeerde andere studiegewoontes, dieette, ging meer sporten en probeerde liever voor mezelf te zijn. Voor een groot stuk lukte dat: Ik werd fysiek en mentaal gezonder, mijn punten werden opmerkelijk beter, ik was succesvol in mijn engagementen en leerde wat beter op mijn grenzen te letten. Die vooruitgang was natuurlijk wel geen rechte lijn en elke examenperiode opnieuw ging ik door een dipje waarbij stress en studiedruk de overhand namen.

Mijn Erasmus in Noorwegen heeft me veel bijgeleerd en op vele vlakken een ander mens gemaakt. Ik leerde genieten van andere en kleinere dingen: Het maken van lange wandelingen in de natuur, het plezier van te koken of het repareren van een tweedehands koffiemachine, ... Ik leerde dat mijn best doen binnen de mate van het mogelijke voor mijn studie goed genoeg is. Al jaren droomde ik ervan om in het buitenland te studeren en op avontuur te gaan in een internationale omgeving. Eindelijk kwam die droom uit en nu ik in een situatie zit waarin ik gelukkig en gezond ben en een studie doe die me interesseert, wil ik eigenlijk niet meer terug naar hoe het was. En waarom zou ik?

Het gedrag dat ik jarenlang heb volgehouden in Gent is natuurlijk een doorgedreven vorm van faalangst. Het boek 'IT' van Stephen King stelt dat angsten enkel bestaan omdat wij ervoor kiezen hen de macht te geven om ons bang te maken. Ik ben altijd bang geweest om te falen, omdat ik ervoor koos om het resultaat van mijn examens mijn eigenwaarde te laten bepalen. Het bepaalde zogezegd of ik hard genoeg werkte, of ik intelligent genoeg was voor de studie, of ik een toekomst had binnen de juridische wereld. Vandaag kies ik ervoor mijn angsten hun macht te ontnemen en mijn toekomst meer los te laten. Het heet eigenwaarde, omdat enkel ik kan bepalen hoeveel waarde ik mezelf toeken. Geen examen, geen prof en geen succes kan dat veranderen.

Wat ik probeer mee te geven is dat er niet één succesrecept is voor iedereen en dat het oké is om je levenskeuzes te herzien

Is deze open brief nu een beklag over hoe het er in België aan toegaat, dat het in Noorwegen allemaal beter is en dat ze in Gent de pot op kunnen? Uiteraard niet. Mijn Erasmus leerde me ook dat we aan een heel goede universiteit studeren die de lat zeer hoog legt en met veel sterke lesgevers. Ik kijk niet met spijt terug naar mijn 3,5 jaar UGent. De opleiding Rechten heeft me enorm veel bijgebracht en mijn tijd als stuver heeft me ontwikkeld tot de (soms té) mondige persoon die ik ben. Wat ik probeer mee te geven is dat er niet één succesrecept is voor iedereen en dat het oké is om je levenskeuzes te herzien. Het is oké om te beslissen dat een studie die je lang volhield toch niet hetgeen is wat jou gelukkig maakt. En ja, soms moet je van omgeving veranderen om volledig uit een diep dal te kunnen kruipen. Uiteindelijk kan niemand andermans rekening maken. Ieder mens heeft de verantwoordelijkheid om voor zichzelf uit te maken wat goed en niet goed voor hen is en om vervolgens er (hopelijk) naar te handelen.

Daarom beste UGent'er: Pas het UGent-mantra, Durf Denken, toe en durf je levenskeuzes en -omgeving in vraag te stellen. De wereld heeft nood aan échte durvers, avonturiers, maar vooral aan mensen met het hart op de juiste plaats. Wees lief voor jezelf, want je kan enkel geven wanneer je zorg voor jezelf als een prioriteit ziet. Zelfs als het leven minder mooie momenten meebrengt, hoort het niet constant te stormen. Voor mijn situatie is een verhuis naar Oslo hetgeen dat me vooruithelpt. Ik besef uiteraard dat dat niet voor iedereen de oplossing is. Ik hoop vooral dat door het delen van mijn ervaringen andere studenten in gelijkaardige situaties zich minder alleen voelen en ze zien dat uitwegen, hoe creatief, klein of drastisch ze ook mogen zijn, bestaan en klaarliggen om gegrepen te worden.

Tot hoors UGent'ers, we zien elkaar zeker nog terug!